De laatste twee weken
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan
27 Mei 2011 | Peru, Cuzco
De laatste twee weken.
Ondertussen zijn mijn laatste dagen in Cusco ingegaan. Ik heb geen lessen Spaans meer maar daarvoor in de plaats doe ik een paar keer een Salsa les. Deze week nog drie keer naar het ziekenhuis voor het vrijwilligerswerk. Hier heb ik weinig over geschreven omdat ik daar niet veel beleef. Vorige week toevallig een dienst met wel 23 patiënten die langskwamen. Ik heb dus ongeveer 23 keer een bloeddruk gemeten in die paar uur. De pols wordt ondertussen bijna nooit meer gemeten. Echter de meeste dagen blijft het wachten op patiënten. Af en toe doen we klusjes zoals gaasjes vouwen, die in een stuk papier gaan om gesteriliseerd te worden. Of een groot stuk papier bestempelen en vervolgens deze stempels allemaal uitknippen.
Het ziekenhuis zou buitenprojecten hebben, wat dat ook mag inhouden. In april al eens aan de directrice gevraagd of we (samen met een medisch student) een keer mee mochten. Maar de directrice had geen dokter beschikbaar dus het zou mei gaan worden. Vorige week heb ik het nogmaals gevraagd en ik zou deze week mee kunnen. Gelukkig dat ik de dag vooraf ging vragen hoe laat ik ongeveer terug zou zijn, toen bleek namelijk dat er wederom geen dokter beschikbaar was. Had ik bijna voor niets de volgende dag daar om half acht ’s ochtends gestaan.
Afgelopen week vijf dagen naar de jungle geweest. Vooraf natuurlijk eerst naar een aantal agentschappen geweest om te kijken wie de beste reis voor de beste prijs heeft.
Het laatste agentschap kon me een erg duidelijk uitgebreid verhaal doen. Dit ging wel gepaard met een jengelend kind wat ondertussen ook een aantal keren de borst kreeg.
De dag van vertrek al om vier uur opgestaan. De Peruanen houden van vroeg vertrekken, iedere keer als ik dit soort tripjes doe, moet ik vroeg opstaan. De route ging via onverharde smalle bergwegen. Ergens was er allemaal modder naar beneden op de weg gekomen. Hierin zat een vrachtauto vast. Gelukkig kwam na een half uur, vanuit de andere richting, een andere vrachtauto die redding gaf. Hierna moesten wij nog door de blubber, dit ging gelukkig goed. Rond vijf uur bij de lodge aangekomen. Hier alleen overnacht om de volgende dag weer verder te gaan.
De volgende dag eerst langs een cocaplantage. De cocaplantage is niet alleen voor de onschuldige cocathee maar ook voor de productie van cocaïne. Wat ik veel bijzonderder vond om te zien, was de luiaard die ze hier hadden. Een luiaard beweegt zich traag en het leek wel vooral ondersteboven. Een bijzonder beest wat ik nog nooit eerder had gezien.
Later die dag met een bootje verder gegaan. Onderweg nog in een hotspring geweest. Zomaar ergens een klein baaitje in de rivier waar heet (zwavel)water vanuit een bron in uitkomt.
Na een aantal uren varen bij de tweede overnachtingsplek aangekomen. Eerst een uurtje relaxen in de hangmat. Daarna, met rubberen laarzen, in de jungle wandelen. De gids had een machete bij zich om zich een weg te banen. De route ging over omgevallen bomen, door blubberslootjes en kniehoge riviertjes. Veel verschillende soorten apen en kleurige vogels gezien. En later, in het donker, op zoek naar de grote harige spinnen, de zogenaamde tarantula’s. Deze spinnen, dankzij de gids, ook gevonden. Maar ook andere insecten. Zo ook kleine springkikkertjes die verticaal kunnen blijven plakken. Na een paar uur in de jungle gewandeld te hebben bij kaarslicht gegeten omdat de accu voor het licht niet opgeladen was.
Ik deelde de lodge met een Amerikaanse jongen. Deze jongen was wat onhandig/onbehouwen. Heeft een slecht evenwichtsgevoel, glijdt dan ook uit in de blubber, zit vast in de blubber, zijn klamboe valt naar beneden, heeft de grootste camera bij zich maar ziet de beesten niet. Draagt vijf dagen lang de zelfde kleding, wat inhoudt: ook een fleecetrui bij 30 0C en hoge luchtvochtigheid (nu wordt hij niet gestoken door de muskieten zegt hij).
De volgende dag wederom in de jungle gewandeld maar de slaapplek was nu een camouflage hut op zo’n acht meter hoogte. Deze nacht gaan we de tapir spotten. Dus om beurten hadden we een uur de wacht. Ik moest van elf tot twaalf uur de wacht houden. Om kwart voor elf word ik al wakker gemaakt. “It’s your turn” werd er door de Amerikaanse jongen gezegd. Een beetje vroeg lijkt mij maar goed ik ben nu toch al wakker. Ik vraag hem of hij, zoals afgesproken, iedere kwartier, met de zaklamp in de modderpoel heeft geschenen. Het antwoord is nee, hij heeft alleen geluisterd. Ja, ja denk ik. Laat ik het maar wat serieuzer doen. Eigenlijk gelijk wanneer mijn beurt is ingegaan hoor ik gekraak in de jungle (maar dat hoor je steeds) maar ook gerommel in de modderpoel. Ik denk “dit kan niet waar zijn, ik neem de beurt over en ik hoor gelijk de tapir”. Dus ik wacht nog even af maar weet het dan toch wel vrij zeker. Ik schijn met de lantaarn en ja hoor, ik zie twee rode ogen in het licht! Ik maak diegenen die naast mij liggen wakker. Wanneer iedereen wakker gemaakt is, schijn ik nogmaals met de lantaarn in de modderpoel. Helaas, geen rode ogen meer te zien! De tapir is er vandoor gegaan.
Om twaalf uur zit mijn beurt erop. Maar ook de komende uren slaap ik niet. Ik hoor mijn buurvrouw op het horloge kijken, lantaarn aandoen, licht schijnen, lantaarn weer uitdoen. Dit ritueel herhaalt zich, zoals afgesproken, steeds. Om twee uur zit de beurt van de laatste in de rij er op en mag nummer één van de rij weer beginnen. De slaapplek is echter zo smal dat je deze alleen maar kan beroepen. Helaas slaapt deze zo vast dat iedereen wakker is behalve nummer één (dit is de gids). Omdat toch iedereen wakker is, zeg ik dat de lantaarn kan worden doorgeven van achteren weer naar voren. Dit gebeurt ook. Rond half vier hoor ik weer gerommel in de modderpoel. Ik probeer of ik in het donker de tapir kan zien. Doordat de maan schijnt kan ik de tapir zien. Op hetzelfde ogenblik heeft ook degene die de lantaarn heeft, door dat de tapir er moet zijn. Er wordt met de lantaarn geschenen en ja hoor, de tapir is te zien. Iedereen wordt wakker gemaakt en wanneer er wederom wordt geschenen zien we de tapir in het licht. Dit is secondewerk want de tapir gaat er vandoor. Vanaf nu kunnen we gaan slapen, het doel is bereikt.
De volgende ochtend kunnen we naar beneden, om eindelijk na meer dan twaalf uur, ergens in de jungle een plas te gaan doen.
De laatste nacht is kamperen aan de oever van de rivier, een benauwde nacht. Slapen in een tentje naast iemand die al vijf dagen dezelfde kleren aanheeft. Als we vertrekken nog even zwemmen in de rivier.
Nog een paar dagen en ik vertrek weer naar Nederland. In “mijn” wasserette hangt de volgende tekst “twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines, sale away from the safe harbor, catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover. Experience. Travel”. “The traveler sees what he sees. The tourist sees what he came to see”. Mijn reis is anders geworden dan ik vooraf had bedacht. Ik heb meer de toerist uitgehangen dan dat ik vooraf had bedacht. Maar ook dat is misschien wel datgene wat een traveler doet???
Dit zal mijn laatste verhaal zijn. Zaterdag vertrek ik hier en kom zondag aan in Nederland. Maandag begint het “gewone” leven weer, om zeven uur ’s ochtends “gewoon” weer naar mijn werk.
Iedereen bedankt voor de reacties op deze site, mailtjes, telefoontjes, kaarten, snoepwerk en andere presentjes. Goed gevoel geeft dat!
Hasta pronto, Johan
Ondertussen zijn mijn laatste dagen in Cusco ingegaan. Ik heb geen lessen Spaans meer maar daarvoor in de plaats doe ik een paar keer een Salsa les. Deze week nog drie keer naar het ziekenhuis voor het vrijwilligerswerk. Hier heb ik weinig over geschreven omdat ik daar niet veel beleef. Vorige week toevallig een dienst met wel 23 patiënten die langskwamen. Ik heb dus ongeveer 23 keer een bloeddruk gemeten in die paar uur. De pols wordt ondertussen bijna nooit meer gemeten. Echter de meeste dagen blijft het wachten op patiënten. Af en toe doen we klusjes zoals gaasjes vouwen, die in een stuk papier gaan om gesteriliseerd te worden. Of een groot stuk papier bestempelen en vervolgens deze stempels allemaal uitknippen.
Het ziekenhuis zou buitenprojecten hebben, wat dat ook mag inhouden. In april al eens aan de directrice gevraagd of we (samen met een medisch student) een keer mee mochten. Maar de directrice had geen dokter beschikbaar dus het zou mei gaan worden. Vorige week heb ik het nogmaals gevraagd en ik zou deze week mee kunnen. Gelukkig dat ik de dag vooraf ging vragen hoe laat ik ongeveer terug zou zijn, toen bleek namelijk dat er wederom geen dokter beschikbaar was. Had ik bijna voor niets de volgende dag daar om half acht ’s ochtends gestaan.
Afgelopen week vijf dagen naar de jungle geweest. Vooraf natuurlijk eerst naar een aantal agentschappen geweest om te kijken wie de beste reis voor de beste prijs heeft.
Het laatste agentschap kon me een erg duidelijk uitgebreid verhaal doen. Dit ging wel gepaard met een jengelend kind wat ondertussen ook een aantal keren de borst kreeg.
De dag van vertrek al om vier uur opgestaan. De Peruanen houden van vroeg vertrekken, iedere keer als ik dit soort tripjes doe, moet ik vroeg opstaan. De route ging via onverharde smalle bergwegen. Ergens was er allemaal modder naar beneden op de weg gekomen. Hierin zat een vrachtauto vast. Gelukkig kwam na een half uur, vanuit de andere richting, een andere vrachtauto die redding gaf. Hierna moesten wij nog door de blubber, dit ging gelukkig goed. Rond vijf uur bij de lodge aangekomen. Hier alleen overnacht om de volgende dag weer verder te gaan.
De volgende dag eerst langs een cocaplantage. De cocaplantage is niet alleen voor de onschuldige cocathee maar ook voor de productie van cocaïne. Wat ik veel bijzonderder vond om te zien, was de luiaard die ze hier hadden. Een luiaard beweegt zich traag en het leek wel vooral ondersteboven. Een bijzonder beest wat ik nog nooit eerder had gezien.
Later die dag met een bootje verder gegaan. Onderweg nog in een hotspring geweest. Zomaar ergens een klein baaitje in de rivier waar heet (zwavel)water vanuit een bron in uitkomt.
Na een aantal uren varen bij de tweede overnachtingsplek aangekomen. Eerst een uurtje relaxen in de hangmat. Daarna, met rubberen laarzen, in de jungle wandelen. De gids had een machete bij zich om zich een weg te banen. De route ging over omgevallen bomen, door blubberslootjes en kniehoge riviertjes. Veel verschillende soorten apen en kleurige vogels gezien. En later, in het donker, op zoek naar de grote harige spinnen, de zogenaamde tarantula’s. Deze spinnen, dankzij de gids, ook gevonden. Maar ook andere insecten. Zo ook kleine springkikkertjes die verticaal kunnen blijven plakken. Na een paar uur in de jungle gewandeld te hebben bij kaarslicht gegeten omdat de accu voor het licht niet opgeladen was.
Ik deelde de lodge met een Amerikaanse jongen. Deze jongen was wat onhandig/onbehouwen. Heeft een slecht evenwichtsgevoel, glijdt dan ook uit in de blubber, zit vast in de blubber, zijn klamboe valt naar beneden, heeft de grootste camera bij zich maar ziet de beesten niet. Draagt vijf dagen lang de zelfde kleding, wat inhoudt: ook een fleecetrui bij 30 0C en hoge luchtvochtigheid (nu wordt hij niet gestoken door de muskieten zegt hij).
De volgende dag wederom in de jungle gewandeld maar de slaapplek was nu een camouflage hut op zo’n acht meter hoogte. Deze nacht gaan we de tapir spotten. Dus om beurten hadden we een uur de wacht. Ik moest van elf tot twaalf uur de wacht houden. Om kwart voor elf word ik al wakker gemaakt. “It’s your turn” werd er door de Amerikaanse jongen gezegd. Een beetje vroeg lijkt mij maar goed ik ben nu toch al wakker. Ik vraag hem of hij, zoals afgesproken, iedere kwartier, met de zaklamp in de modderpoel heeft geschenen. Het antwoord is nee, hij heeft alleen geluisterd. Ja, ja denk ik. Laat ik het maar wat serieuzer doen. Eigenlijk gelijk wanneer mijn beurt is ingegaan hoor ik gekraak in de jungle (maar dat hoor je steeds) maar ook gerommel in de modderpoel. Ik denk “dit kan niet waar zijn, ik neem de beurt over en ik hoor gelijk de tapir”. Dus ik wacht nog even af maar weet het dan toch wel vrij zeker. Ik schijn met de lantaarn en ja hoor, ik zie twee rode ogen in het licht! Ik maak diegenen die naast mij liggen wakker. Wanneer iedereen wakker gemaakt is, schijn ik nogmaals met de lantaarn in de modderpoel. Helaas, geen rode ogen meer te zien! De tapir is er vandoor gegaan.
Om twaalf uur zit mijn beurt erop. Maar ook de komende uren slaap ik niet. Ik hoor mijn buurvrouw op het horloge kijken, lantaarn aandoen, licht schijnen, lantaarn weer uitdoen. Dit ritueel herhaalt zich, zoals afgesproken, steeds. Om twee uur zit de beurt van de laatste in de rij er op en mag nummer één van de rij weer beginnen. De slaapplek is echter zo smal dat je deze alleen maar kan beroepen. Helaas slaapt deze zo vast dat iedereen wakker is behalve nummer één (dit is de gids). Omdat toch iedereen wakker is, zeg ik dat de lantaarn kan worden doorgeven van achteren weer naar voren. Dit gebeurt ook. Rond half vier hoor ik weer gerommel in de modderpoel. Ik probeer of ik in het donker de tapir kan zien. Doordat de maan schijnt kan ik de tapir zien. Op hetzelfde ogenblik heeft ook degene die de lantaarn heeft, door dat de tapir er moet zijn. Er wordt met de lantaarn geschenen en ja hoor, de tapir is te zien. Iedereen wordt wakker gemaakt en wanneer er wederom wordt geschenen zien we de tapir in het licht. Dit is secondewerk want de tapir gaat er vandoor. Vanaf nu kunnen we gaan slapen, het doel is bereikt.
De volgende ochtend kunnen we naar beneden, om eindelijk na meer dan twaalf uur, ergens in de jungle een plas te gaan doen.
De laatste nacht is kamperen aan de oever van de rivier, een benauwde nacht. Slapen in een tentje naast iemand die al vijf dagen dezelfde kleren aanheeft. Als we vertrekken nog even zwemmen in de rivier.
Nog een paar dagen en ik vertrek weer naar Nederland. In “mijn” wasserette hangt de volgende tekst “twenty years from now you will be more disappointed by the things you didn’t do than by the ones you did do. So throw off the bowlines, sale away from the safe harbor, catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover. Experience. Travel”. “The traveler sees what he sees. The tourist sees what he came to see”. Mijn reis is anders geworden dan ik vooraf had bedacht. Ik heb meer de toerist uitgehangen dan dat ik vooraf had bedacht. Maar ook dat is misschien wel datgene wat een traveler doet???
Dit zal mijn laatste verhaal zijn. Zaterdag vertrek ik hier en kom zondag aan in Nederland. Maandag begint het “gewone” leven weer, om zeven uur ’s ochtends “gewoon” weer naar mijn werk.
Iedereen bedankt voor de reacties op deze site, mailtjes, telefoontjes, kaarten, snoepwerk en andere presentjes. Goed gevoel geeft dat!
Hasta pronto, Johan
-
27 Mei 2011 - 20:34
Jaap, Tieteke En MT:
Ik heb veel bewondering voor de maanden die je in Peru hebt doorgebracht. Veel bewondering hoe je je hebt ingezet voor anderen en je hebt ons laten genieten met foto's van een schitterend land. -
27 Mei 2011 - 20:53
Abe:
Guan, van harte gefeliciteerd met je verjaardag 50 toch! Een goede reis en welkom thuis. Je weet dat dit niet mijn ding is maar ik spreek je weer snel. groetjes Abe -
28 Mei 2011 - 07:36
Saapke:
Johan,
een goede reis en welkom thuis. -
28 Mei 2011 - 09:59
Claudia:
Hey Johan,
Jeetje, de tijd vliegt wel hoor! Ik heb met plezier je verhalen gevolgd. Spreken we nu eindelijk eens een keer af als je weer thuis bent? Gefeliciteerd trouwens, met je verjaardag!
Liefs, Claudia -
28 Mei 2011 - 10:59
Paula:
Allereerst gefeliciteerd!
Ben toch blij dat ik hier zit en niet daar met al die enge beesten!
Maar het is wel genieten van jouw verhalen,maar ben ook blij dat je weer terugkomt hoor.Goede terugreis en tot ziens.Dikke verjaardagskus trouwens! -
28 Mei 2011 - 12:13
Josette:
Wat een prachtige foto's en wat beleef je weer van alles ik ben benieuwd naar je live story.
Van harte gefeliciteerd en een knuffel van hier Josette, thea, shailey, shairo -
28 Mei 2011 - 12:35
Stenny Stuurman:
Hoi Wieb,
van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ik heb geprobeerd te bellen, maar dat is dus mislukt. Fijn dat je zoveel avonturen hebt beleefd. Geniet er nog even van. We horen weer van je als je uitgerust bent.
Fijne terugreis en de groetjes , Stenny -
29 Mei 2011 - 08:34
Ria:
Met belangstelling heb ik al je prachtige verhalen gelezen. Hier zal je nog lang met plezier op terug kijken. Maar niet in de laatste plaats Van harte gefeliciteerd met je verjaardag !!! en welkom thuis in dit kikkerlandje. -
29 Mei 2011 - 08:56
Els:
Hoi Johan, ik lees nu pas je mailtje en misschien ben je inmiddels weer in Nederland. Bedankt voor je leuke verhalen en mooie foto's en alsnog nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!
Groeten, ook van Hans -
29 Mei 2011 - 12:40
Anita:
Een beetje te laat, maar nog gefeleciteerd met je verjaardag.Ik heb genoten van je reisverhalen, geweldig wat je allemaal hebt gezien. Wij gaan 2 juni naar Ierland en komen 29 juni terug, voorlopig zien we elkaar dus nog niet. Ik hoop dat je terugreis goed zal verlopen zonder al te veel vertragingen. Tot over een maand, kus van Anita. -
29 Mei 2011 - 13:52
Marjolan:
Nog gefeliciteerd! Ik heb genoten van je leuke, gezellige verslagen en de prachtige foto's. Het zal niet meevallen om weer gewoon naar het WFG te gaan i.p.v. die prachtige tochten te maken door de jungle. -
30 Mei 2011 - 08:21
Marja Fl:
jee johan wat een verhaal weer, en alweer voorbij. Wat raar, geen verhalen meer van je te lezen. en wat zal het een afknapper zijn om weer te beginnen maandag. Meteen weer inhet ritme van stressvol nederland, maar goed ook dat voelt misschien wel weer goed.
Bedankt voor al je leuke verhalen en foto,s ik heb er van genoten.
Besos Marja -
03 Juni 2011 - 07:57
Marlinda:
weer een erg mooi verslag! Die spinnen zijn wat minder!!! en dan die reisgenoot die zich niet omkleed... hield die geur de muggen niet op een afstand dan?! :-) Nu weer wennen zeker in je eigen schone bed en je schone werkplek... Ik dacht ook dat je meer om te werken ging, maar dit is ook leuk toch? om de toerist uit te hangen. Je moet er weer een poosje op teren jongeman. doei -
03 Juni 2011 - 07:59
Marlinda:
en ik lees dat jij jarig bent geweest! ouwe bok, van harte met je 50ste verjaardag. ben ik inmiddels ook... doet geen zeer toch?! :-) -
04 Juni 2011 - 18:20
Trudie Doodeman:
Na al die weken toch nog op de valreep een reactie. Tja dit is wel heel wat anders dan wintersport.
Erg indrukwekkend. Wat een ervaring.
Ik vond die spinnen, tarantula's vreselijk. Daar droom je wel eens van en jij sta er dan met je neus boven op.
Wat lees ik 50 ? Nou nog gefeleiciteerd hoor. Tot in het WFG. Groet Trudie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
