Ontvoering in de Amazone? En ziekenhuis.
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan
27 Mei 2015 | Ecuador, Quito
Op dinsdag komt Pablo geld halen omdat we het komende weekend naar de Amazone gaan. Ik ken Pablo niet. De drie meiden kennen hem ook niet. Pablo is het vakantievriendje van iemand die al in de Amazone is en daar vrijwilligerswerk doet. Zij schijnt hem ook pas vier maal gezien te hebben. Haar ken ik ook niet, alleen één van ons kent haar. Pablo mag van de bewaker het terrein van de school niet op, dus wij vieren moeten Pablo op straat betalen. Wanneer de bewaker ziet dat er veel geld op straat verhandeld wordt, mag Pablo opeens wel door de poort. Wanneer Pablo weer weg is, vertelt de bewaker dat hij het niet vertrouwt. Misschien is het ook wel dom dat we zomaar zoveel geld aan een vreemd iemand geven?
De komende dagen wordt twijfelachtig of we nog wel naar de Amazone gaan. Pablo wordt niet meer vertrouwt, de engste verhalen doen de ronde. Gaan we ontvoerd worden? Worden onze organen afgenomen net zoals een meisje hier is gebeurd? Ik denk dat het allemaal wel gaat meevallen. Het ergste wat kan gebeuren is dat we zaterdagochtend niet worden opgehaald en ons geld kwijt zijn.
Zaterdags neem ik een taxi om naar de afgesproken plaats in Quito te gaan. Ook de anderen komen hier. Precies om acht uur verschijnt ook Pablo hier en niet veel later ook het busje wat ons naar de Amazone gaat brengen, hopen we tenminste.
Na een aantal uren rijden zijn we bij de Lodge in de Amazone. Het ziet er allemaal idyllisch uit. Nadat de kamers verdeeld zijn en we gegeten hebben doen we met een gids een kleine wandeling door de Amazone. Daarna gaan we naar de rivier waar we gaan "tubing", dit is in een grote autoband stroomafwaarts gaan. Twee meiden denken dat ze slangen in de rivier zien. Ik zie ze niet!
Terug bij de lodge nog even douchen voor het eten. Er komt weinig water uit de douche dus ik draai de kraan maximaal open. Het resultaat is dat ik de knop in mijn handen heb en dat het water uit de muur spuit in plaats van uit de douche. De douche valt niet meer te maken en wij moeten verhuizen naar een andere kamer.
Tijdens het avondeten loopt er een tarantula (grote spin) over de grond.
De volgende dag gaan we naar een waterval om hier te zwemmen. Helaas heeft het nogal geregend en is het niet mogelijk om tot bij de waterval te komen, laat staan om in de rivier te zwemmen.
Daarna gaan we naar een "community" waar we zien hoe ze chicha (gefermenteerde drank van yuca) maken. Ook een dans en een uitleg over een grote kei waar de sjamaan (= soort medicijnman) zijn kracht vandaan krijgt.
Op de terugweg stoppen we in een dorpje. Hier eet ik een chunta curro. Dit is een larve die levend op het hete rooster gaat. Video hiervan volgt later.
Op de terugweg naar de lodge, achterin de laadbak van de auto, zeiknat geregend.
Nadat we de volgende dag een demonstratie hebben gehad van de cacaovrucht tot aan de eetbare chocolade gaan we een aantal uren rijden om ook nog een nacht in een primitievere omgeving te overnachten. Dit is in de community waar de vriendin van Pablo vrijwilligerswerk doet.
Er is door de community geregeld dat de meiden samen in een huisje gaan en Pablo en ik in een ander huisje. Pablo en ik hebben mazzel. Ons houten hutje is schoon en heeft een toilet en douche. Het huisje van de meiden is viezer en heeft geen eigen douche en toilet. Later blijken er ook veel kakkerlakken te zijn. Voor ons allen telt dat we het onderkomen via de modder moeten bereiken.
De maaltijden worden in een school klaargemaakt door een aantal vrouwen van de community. Het eten is hier beter dan dat ik verwacht had.
's Middags gaan we naar een grot. In de grot gaan we door het rivierwater naar het andere einde van de grot. Met behulp van hoofdlampjes hebben we voldoende licht om de weg te vinden. De rubberlaarzen die we hebben geleend lopen regelmatig vol met water. Een enkele keer moeten we tot borsthoogte door het koude water lopen. Gelukkig heb ik alleen mijn zwembroek en de natte sokken van de vorige dag weer aangetrokken.
Bij een vuurtje krijgen we 's avonds verhalen over de community te horen. Op het vuur wordt thee gemaakt. Één theekom gaat rond waar we steeds een slokje thee uit kunnen nemen. Ik vind het niet echt fris, dus ik doe maar alsof.
De volgende ochtend ga ik douchen, ik stink vreselijk naar de rook van de vorige avond. Helaas komt er geen water uit de douche.
Deze dag hebben we alleen nog een wandeling door de Amazone. Na het middageten is het de bedoeling dat we om twee uur vertrekken. Het wordt echter pas vijf uur voordat het busje er is. Omdat we zo laat vertrekken missen we ons avondeten in het gastgezin. Gelukkig wil de chauffeur langs de MacDrive rijden zodat we toch nog voor het slapen gaan iets te eten hebben.
Na vier dagen in de Amazone weer veilig thuis. We zijn niet ontvoerd en alle organen hebben we nog.
Ondertussen heb ik mijn laatste dag in het ziekenhuis gehad.
Bijna iedere dag moet ik me voorstellen aan weer andere verpleegkundigen. De verpleegkundigen rouleren over de verschillende afdelingen ( triage, opvang, Cuarto Critico, etc.) van de emergencia. Niet echt handig lijkt mij omdat niemand goed ingewerkt is. De meeste verpleegkundigen tonen weinig eigen initiatief. De order van de dokter wordt afgewacht.
Op de afdeling heb je, zoals wij ze zouden noemen, afdelingsassistenten. Zonder de hulp van verpleegkundigen wassen die de patiënt ("kieren en gaten" worden overgeslagen maar wel dagelijks haren wassen), wondverzorging, (luier)verschonen, etcetera.
De verpleegkundigen houden zich voornamelijk bezig met bloedafnemen, infuzen prikken, overal de datum opzetten. En éénmaal in een aantal uren de controles opschrijven.
Er zijn ook "camilleros", de loopjongens. Deze loopjongens brengen de patiënt naar onderzoeken toe, inclusief het aan en afkoppelen van zuurstof, beademingsmachines, infuuspompen, etcetera.
Één van mijn eerste weken had ik dat een meneer in het blauw een beademingspatiënt van de monitor haalde, op de vervoersbeademingsapparaat zette en mevrouw meenam naar een onderzoek. Toen ik in de lift vroeg of hij anesthesist was bleek het zo'n camillero te zijn!
Iedere functie heeft hier een eigen kleur. Verpleegkundigen in het wit, de assistenten in het wit maar zonder kapje op het hoofd, camilleros in het lichtblauw, specialisten in eigen kleding met een doktersjas, coassistenten in het bordeaux, coassistenten ergens anders vandaan in het roze, röntgen in het groen, de dokters in opleiding zwart/donkerblauw. En de anesthesisten volgens mij dus ook in het lichtblauw.
Mijns inziens wordt er hier tegen beter weten in behandeld. Bijvoorbeeld infauste prognoses bij hersenbloedingen worden beademd. Ik heb zelfs een achtennegentigjarige gereanimeerd.
Saludos Johan
Foto's opnieuw toegevoegd, hopelijk nu beter zichtbaar
De komende dagen wordt twijfelachtig of we nog wel naar de Amazone gaan. Pablo wordt niet meer vertrouwt, de engste verhalen doen de ronde. Gaan we ontvoerd worden? Worden onze organen afgenomen net zoals een meisje hier is gebeurd? Ik denk dat het allemaal wel gaat meevallen. Het ergste wat kan gebeuren is dat we zaterdagochtend niet worden opgehaald en ons geld kwijt zijn.
Zaterdags neem ik een taxi om naar de afgesproken plaats in Quito te gaan. Ook de anderen komen hier. Precies om acht uur verschijnt ook Pablo hier en niet veel later ook het busje wat ons naar de Amazone gaat brengen, hopen we tenminste.
Na een aantal uren rijden zijn we bij de Lodge in de Amazone. Het ziet er allemaal idyllisch uit. Nadat de kamers verdeeld zijn en we gegeten hebben doen we met een gids een kleine wandeling door de Amazone. Daarna gaan we naar de rivier waar we gaan "tubing", dit is in een grote autoband stroomafwaarts gaan. Twee meiden denken dat ze slangen in de rivier zien. Ik zie ze niet!
Terug bij de lodge nog even douchen voor het eten. Er komt weinig water uit de douche dus ik draai de kraan maximaal open. Het resultaat is dat ik de knop in mijn handen heb en dat het water uit de muur spuit in plaats van uit de douche. De douche valt niet meer te maken en wij moeten verhuizen naar een andere kamer.
Tijdens het avondeten loopt er een tarantula (grote spin) over de grond.
De volgende dag gaan we naar een waterval om hier te zwemmen. Helaas heeft het nogal geregend en is het niet mogelijk om tot bij de waterval te komen, laat staan om in de rivier te zwemmen.
Daarna gaan we naar een "community" waar we zien hoe ze chicha (gefermenteerde drank van yuca) maken. Ook een dans en een uitleg over een grote kei waar de sjamaan (= soort medicijnman) zijn kracht vandaan krijgt.
Op de terugweg stoppen we in een dorpje. Hier eet ik een chunta curro. Dit is een larve die levend op het hete rooster gaat. Video hiervan volgt later.
Op de terugweg naar de lodge, achterin de laadbak van de auto, zeiknat geregend.
Nadat we de volgende dag een demonstratie hebben gehad van de cacaovrucht tot aan de eetbare chocolade gaan we een aantal uren rijden om ook nog een nacht in een primitievere omgeving te overnachten. Dit is in de community waar de vriendin van Pablo vrijwilligerswerk doet.
Er is door de community geregeld dat de meiden samen in een huisje gaan en Pablo en ik in een ander huisje. Pablo en ik hebben mazzel. Ons houten hutje is schoon en heeft een toilet en douche. Het huisje van de meiden is viezer en heeft geen eigen douche en toilet. Later blijken er ook veel kakkerlakken te zijn. Voor ons allen telt dat we het onderkomen via de modder moeten bereiken.
De maaltijden worden in een school klaargemaakt door een aantal vrouwen van de community. Het eten is hier beter dan dat ik verwacht had.
's Middags gaan we naar een grot. In de grot gaan we door het rivierwater naar het andere einde van de grot. Met behulp van hoofdlampjes hebben we voldoende licht om de weg te vinden. De rubberlaarzen die we hebben geleend lopen regelmatig vol met water. Een enkele keer moeten we tot borsthoogte door het koude water lopen. Gelukkig heb ik alleen mijn zwembroek en de natte sokken van de vorige dag weer aangetrokken.
Bij een vuurtje krijgen we 's avonds verhalen over de community te horen. Op het vuur wordt thee gemaakt. Één theekom gaat rond waar we steeds een slokje thee uit kunnen nemen. Ik vind het niet echt fris, dus ik doe maar alsof.
De volgende ochtend ga ik douchen, ik stink vreselijk naar de rook van de vorige avond. Helaas komt er geen water uit de douche.
Deze dag hebben we alleen nog een wandeling door de Amazone. Na het middageten is het de bedoeling dat we om twee uur vertrekken. Het wordt echter pas vijf uur voordat het busje er is. Omdat we zo laat vertrekken missen we ons avondeten in het gastgezin. Gelukkig wil de chauffeur langs de MacDrive rijden zodat we toch nog voor het slapen gaan iets te eten hebben.
Na vier dagen in de Amazone weer veilig thuis. We zijn niet ontvoerd en alle organen hebben we nog.
Ondertussen heb ik mijn laatste dag in het ziekenhuis gehad.
Bijna iedere dag moet ik me voorstellen aan weer andere verpleegkundigen. De verpleegkundigen rouleren over de verschillende afdelingen ( triage, opvang, Cuarto Critico, etc.) van de emergencia. Niet echt handig lijkt mij omdat niemand goed ingewerkt is. De meeste verpleegkundigen tonen weinig eigen initiatief. De order van de dokter wordt afgewacht.
Op de afdeling heb je, zoals wij ze zouden noemen, afdelingsassistenten. Zonder de hulp van verpleegkundigen wassen die de patiënt ("kieren en gaten" worden overgeslagen maar wel dagelijks haren wassen), wondverzorging, (luier)verschonen, etcetera.
De verpleegkundigen houden zich voornamelijk bezig met bloedafnemen, infuzen prikken, overal de datum opzetten. En éénmaal in een aantal uren de controles opschrijven.
Er zijn ook "camilleros", de loopjongens. Deze loopjongens brengen de patiënt naar onderzoeken toe, inclusief het aan en afkoppelen van zuurstof, beademingsmachines, infuuspompen, etcetera.
Één van mijn eerste weken had ik dat een meneer in het blauw een beademingspatiënt van de monitor haalde, op de vervoersbeademingsapparaat zette en mevrouw meenam naar een onderzoek. Toen ik in de lift vroeg of hij anesthesist was bleek het zo'n camillero te zijn!
Iedere functie heeft hier een eigen kleur. Verpleegkundigen in het wit, de assistenten in het wit maar zonder kapje op het hoofd, camilleros in het lichtblauw, specialisten in eigen kleding met een doktersjas, coassistenten in het bordeaux, coassistenten ergens anders vandaan in het roze, röntgen in het groen, de dokters in opleiding zwart/donkerblauw. En de anesthesisten volgens mij dus ook in het lichtblauw.
Mijns inziens wordt er hier tegen beter weten in behandeld. Bijvoorbeeld infauste prognoses bij hersenbloedingen worden beademd. Ik heb zelfs een achtennegentigjarige gereanimeerd.
Saludos Johan
Foto's opnieuw toegevoegd, hopelijk nu beter zichtbaar
-
27 Mei 2015 - 06:34
Claudia:
Je maakt weer heel wat mee, Johan. Leuk om te lezen. -
27 Mei 2015 - 07:48
Jolanda:
Tarantula, grote spin...., dat is toch gewoon een vogelspin?!!!!!!
En t eten van z'n larve... Je begint al meer op Indiana Jones te lijken.
Maar gelukkig is daar de de Mac...., hebben ze daar ook milkshake vanille??
Ben benieuwd wat je verjaardagsmaal voor morgen wordt..... Ieder geval alvast van harte gefeliciteerd!!!!!
Hierna naar de Galapagoseilanden? Gister is er een vulkaanuitbarsting geweest...., maar geen bedreiging vooralsnog.
Lieve Johan, blijf genieten en je verwonderen. En wees blij dat je je organen idd nog hebt....
Liefs -
27 Mei 2015 - 08:10
Karla:
tjingejongejonge jongen wat een avonturen. Ik bewonder je! Ik vindt het lezen al spannend... -
27 Mei 2015 - 08:47
André Wesche:
Dag beste Johan,
Wat een spannend verhaal daar in de Amazone! Gelukkig zijn mensen betrouwbaarder dan het er soms uit ziet, een belevenis. Dank voor je mooie verslagen. Je gaat dus nu de laatste maand in en morgen ga je Abraham zien! Ik wens je veel geluk en zal aan je denken. Van harte en alle goeds. Een groet uit mijn hart, André. -
27 Mei 2015 - 08:47
Corine:
Aan belevenissen geen gebrek. Erg leuk om zo passief een beetje mee te reizen.
Veel plezier op de Galapagoseilenden. Ben benieuwd wat je daar weer gaat beleven. Pas goed op je organen want we willen je heel terug!
Xx -
27 Mei 2015 - 08:56
Astrid:
Hoi Johan,
Wat een verhalen weer.
Gelukkig geen gekke dingen gebeurd.
En alles nog aanwezig!
Wel spannend allemaal. Nu naar de Galapagos....boffert.
Geniet ook voor ons en we zien dan heeeeeel graag je verhaal en de foto s weer!
Veel plezier!
Liefs Astrid -
27 Mei 2015 - 09:32
Els:
Ik schrok van de titel boven je stukje, maar gelukkig viel het mee. Wat heb je weer veel meegemaakt! Heb je die geroosterde larve echt gegeten? Getver! Al weer je laatste dag in het ziekenhuis..., na alles wat ik gelezen heb denk ik dat je dat ook niet erg vindt, toch? Alvast van harte gefeliciteerd met je verjaardag morgen. We zullen er een wijntje op drinken, morgenavond bij Broadway en zo een beetje vieren dat je Abraham gaat zien. Fijne dag morgen! Liefs, Els -
27 Mei 2015 - 09:57
Monique:
Hey Johan.
De gezondheidszorg is hier nog niet zo slecht als ik dit zo lees. Van de week hier nog met een patient erg gelachen omdat ik vertelde dat bij jou iedereen een luier om krijgt... Leuk om je verhalen te lezen en te horen wat je allemaal beleeft. En dat het goed met je gaat natuurlijk! Geniet er nog lekker van en alvast gefeliciteerd met je verjaardag.
Groeten Monique -
27 Mei 2015 - 10:26
Anita Milet:
Lieve Johan, wat een spannend verhaal heb je weer geschreven, leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt. Ja, en nu is het je laatste dag in je veertiger jaren, vieren we morgen je verjaardag zonder dat je erbij bent, maar we zullen wel voor je zingen hoor! -
27 Mei 2015 - 11:29
Mery:
Hai Johan,
Wat een verhaal weer, spinnen, mogelijke ontvoering, slangen, gebakken larven.
Dat zijn de dingen waar ik niet echt gek op ben, maar wel een hele belevenis.
Heel veel plezier op de Galapagos en een hele fijne verjaardag Abraham.
Liefs Mery
-
27 Mei 2015 - 13:20
Nancy:
pfff johan wat een verhaal weer!! lijkt wel een film! respect ook dat je dat allemaal doet! fijn ook dat alle organen nog intact zijn. super leuk dat je dit blog bijhoud, ga zo door!
groetjes nancy -
27 Mei 2015 - 15:21
Jolanda Knol:
Heerlijke verhalen weer.... Maakt dat ik alleen maar meer zin krijg om weer op reis te gaan!!! Veel plezier nog op de rest van je trip!!
-
27 Mei 2015 - 18:57
Stenny:
hoi Wieb,
weer een leuk avontuur in de Amazone. Te gek dat je zulke leuke zaken verteld. Morgen 50, alvast van harte gefeliciteerd. ook als je ver weg bent, wordt je ouder..... Niets aan te doen. -
27 Mei 2015 - 20:05
Mattie:
Hoi Johan.
Weer heel wat mee gemaakt,leuk om te lezen.
Gerrie en ik feliciteren je met 50 verjaardag.maak er een mooie dag van.
Liefs Mattie.
-
27 Mei 2015 - 21:10
Nelly De Geus:
Gefeliciteerd jarige Job, 50 jaar en dan van die mooie en spannende avonturen beleven. Dat zijn toch de mooiste cadeautjes. Geniet nog lekker, ik blijf je volgen.
Ben zelf inmiddels in Venetië aangekomen en hoop over 2 welen in Rome te zijn. Ja weet je nog, op de fiets!!!
Lieve groetjes Nelly -
28 Mei 2015 - 01:19
Paula:
Gefeliciteerd Johan!XXX -
28 Mei 2015 - 07:55
Monique :
Hoi Johan,
Allereerst van harte gefeliciteerd maak er een speciale dag van ,maar dat gaat je zeker lukken hoef je geen moeite voor te doen als ik al je gebeurtenissen lees . Blijf je volgen en nog veel mooie avonturen toe gewenst.
Groetjes Monique. -
28 Mei 2015 - 09:02
Chris W:
Gefeliciteerd Johan, maak er een leuke en onvergetelijke dag van. Groetjes.... chris(tiaan) -
28 Mei 2015 - 10:08
Pieternel:
Hoi Johan;
Je weet mensen wel te boeien; wou snel lezen toen ik de titel las van "ontvoering in de Amazone". Zag ons al fundraising doen in het ziekenhuis; geef gul! bevrijd onze Juan.
Maar die ervaring ontneem je me weer ;-)
Geniet weer verder en tot ziens!
PS; de longafdeling gaat onze puzzeltocht doen. Misschien krijgen we er nog provisie voor.
Liefs Pieternel -
28 Mei 2015 - 10:09
Pieternel:
en.....van harte gefeliciteerd!!!!! -
28 Mei 2015 - 12:16
Arjan:
Heee Johan,
Proficiat vandaag met je verjaardag. Fijne dag daar!
Groet,
Arjan -
28 Mei 2015 - 14:08
Irene:
Van harte gefeliciteerd!!!!!! -
28 Mei 2015 - 15:43
Barbara:
Feliz cumpleaños en een dikke pakkerd van mij! Welke verhalen kunnen we wel niet verwachten van jou in je volgende halve eeuw ?? Die ´gevleugelde adonis´ blijft gelukkig waakzaam ;-) Pittig dat jij daar al´door de grot getrokken bent´... wat voor (Pelle) blauw? ... mis je nu al!! Disfrutar ningún hospital!
avé
-
28 Mei 2015 - 20:42
Adelheid:
Hartelijk gefeliciteerd met je 50ste verjaardag!
groetjes Sjoerd,Adelheid, Addy en Minke. -
28 Mei 2015 - 20:43
Janny:
Je maakt het allemaal wel spannend! Maar gelukkig eind goed, al goed - jr bent nog helemaal in tact! Wij gaan ook ons jaarlijkse reis weer aan, al is de reis minder avontuurlijk dan jouw reis, het blijft toch altijd weer afwachten hoe het gaat verlopen. Morgen koffertje pakken en dan zaterdag op naar Lourdes. Ik zal je missen op de reis, maar heb goede hoop voor volgend jaar!! -
28 Mei 2015 - 22:43
Teo:
Hey Abraham, Allereerst gefeliciteerd met je 50e verjaardag!! Ook namens de rest. Neem er 1 ecuadoriaanse borrel op! Mooi verhaal en avontuur en gelukkig goed afgelopen. Helaas kunnen we momenteel de foto's ff niet bekijken. Gr Teo -
29 Mei 2015 - 13:02
Bettina:
Alsnog van harte gefeliciteerd Leuk en spannend om je verhalen te lezen
gr Bettina -
29 Mei 2015 - 21:47
Jan Harm En Sjoke:
Nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag!! Groeten van ons allemaal -
01 Juni 2015 - 06:11
Sabine:
Gefeliciteerd nog Abraham!
Fantastisch verhaal weer, spannend en stoer!
Geniet je laatste maand.
gr,
sabine -
01 Juni 2015 - 20:53
Baukje:
Hoi Johan,
Wat heb jij altijd mooie verhalen en wat een belevenissen.
En heerlijk eten:)
Moet er niet aan denken.
Een beetje laat maar nog gefeliciteerd met je 50ste verjaardag.
Wanneer is het feestje hahaha.
Groetjes uit De Geast -
02 Juni 2015 - 16:24
Hans En Dianne:
Hoi Johan .
Welkom bij de club van 50 plus , gefeliciteerd . Wij komen net uit Majorca , Daar was het verblijf en vooral het eten een stuk beter . We doen het je niet na . Geniet en blijf schrijven en foto,s maken . En blijf voorzichtig . Gr Hans en Dianne -
18 Juni 2015 - 12:14
Riet Pronk:
Hoi Johan,
Ben gisteravond terug gekomen van vakantie uit Frankrijk en zit nu twee verhalen van je te lezen.
Wat een avonturen beleef je allemaal het lijkt wel een jongensboek, Johan in de Amazone, geweldig leuk om weer te lezen.
Wij hebben het in Frankrijk wat rustiger aan gedaan, gevaren in een moerasgebied en meerdere bevers en een slangetje gezien dat dan weer wel.
Groeten Riet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
