De laatste.....
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan
31 Mei 2008 | Nederland, Hoorn
De laatste …..
De laatste zaterdag in Tanzania weer naar Moshi geweest. Met de daladala natuurlijk. ’s Ochtends minimaal 5 kwartier gewacht voordat we vertrokken. Het leek alsof niemand bij ons in de bus wilde zitten.
Ik heb hier in Tanzania in ieder geval één iemand gered. Terwijl we in de daladala zaten te wachten voor de terugreis stapte een mevrouw in. Niet zo gek natuurlijk, maar op het moment dat zij instapte scheurde de chauffeur al weg. Ondanks dat de mevrouw zich met één hand kon vastgrijpen, viel ze onder de daladala net voor het achterwiel. Ik kon haar nog net grijpen en zo reden we tientallen meters. Ik weet zeker dat wanneer ik haar niet zo snel had gegrepen dan had ze haar benen of bekken gebroken onder het achterwiel.
De laatste keer hechten. Het juiste verhaal weet niemand maar we denken dat er een man in het spel was: ’s ochtends wordt er een mevrouw op een brancard naar de minor theatre gebracht. Mevrouw is onderweg door een andere vrouw met een sikkelmes toegetakeld. Aangezien ze meerdere wonden heeft gaan we met zijn tweeën hechten. Tot vervelens toe komt de één na de ander nieuwsgierig kijken wat er is gebeurd. Na genoeg pottenkijkers gehad te hebben gaat de deur op slot. Na het hechten van maar liefst 6 wonden besluiten we dat ze op de afdeling verder wordt schoongepoetst. Ze zit namelijk onder het bloed en de modder. Daar blijkt ze later nog een snijwond te hebben. Of ik die ook nog wil komen hechten. Officieel is het de taak van de Medical Officer en ik heb er geen tijd voor. Ik weet dat ik naast de patiënten die op de minor theatre al zijn komen “aanlopen” ook nog 4 vaste patiënten van de General Ward moet verbinden. Één van hen is een meneer die ik in mijn begintijd ook al had. Hij heeft een joekel van een stinkende “open” tumor in het gezicht. Toen hij vorige week terugkwam zaten er allemaal maden in de wond. Gelukkig was ik er niet!
De laatste werkdag. Na de kerkdienst worden wij bedankt voor alles wat we gedaan hebben en krijgen een presentje. Ik krijg een bruinachtige blouse, handgemaakt natuurlijk. Op de voorkant, over de gehele lengte, goudgeel borduursel.
Hierna geef ik mijn tweede en laatste lecture. Hoeveel men van een lecture leert? Vorige week, na mijn lecture over steriliteit pakte dezelfde dag een Medical Officer een steriele doek, legde deze netjes neer en …. jawel, gladstrijken met z’n (onsteriele) handen. Vandaag wordt er door mijn collega gesteriliseerd. Omdat het deksel niet goed zit wordt de gewenste druk niet gehaald en wordt er dus niet gesteriliseerd. Zij waren beiden niet bij de lecture, dus wie weet…….
De laatste keer dat ik iedereen een hand geef. Langdurig schudden we de handen en steevast krijg ik te horen greetings to your family, parents and friends. Dus hierbij krijgen jullie allen de groeten van hun.
De laatste keer dat ik op donderdag om 6 uur ‘s ochtends de klokken van de kerk en de kraaiende hanen hoor. Hierna is het na een half uurtje licht. Tevens de laatste nacht dat ik het geluid van de hornbill (lijkt op een toekan maar dan zwart) hoor. Het geluid is te vergelijken met dat van een kraai maar dan langer. Maar het is nog wel het meest te vergelijken met iemand die je uitlacht. De vogel heeft ook alle reden om mij uit te lachen, het is me steeds niet gelukt om een goede foto van dat beest te maken.
Het laatste geld uitgeven op het vliegveld. Dit is tevens de laatste keer dat ik “moet” afdingen. Na een souvenir gekocht te hebben, heb ik nog 400 shilling over. Wanneer ik een flesje water wil kopen blijkt dat hier maar liefst 1000 shilling te kosten. Ondanks dat het op het vliegveld duurder is dan normaal krijg ik het toch mee.
De laatste voetstappen op Tanzaniaanse bodem lopend naar het vliegtuig. Het is een nachtvlucht. We vertrekken iets later dan wat de planning was maar arriveren op de verwachte aankomsttijd in Amsterdam.
De eerste keer Nederlands spreken klinkt raar in eigen oren en een enkel Engels woord ontglipt me.
De eerste keer weer in eigen bed slapen en de eerste ochtend wakker worden van de fluitende vogels buiten. Het is goed weer terug te zijn.
Het was mijn eerste keer dat ik zolang en zonder alleen vakantiedoel weg ben geweest. Mijn eerste keer maar ik hoop niet mijn laatste keer. Hoop dat de gelegenheid zich nog eens voordoet om zoiets te gaan doen.
Iedereen bedankt die de moeite heeft genomen om mijn verhalen te lezen, reacties te geven, kaartjes gestuurd of gebeld hebben. Hierdoor was thuis minder ver weg. Ook nog bedankt voor alle kaartjes, telefoontjes en presentjes vóór vertrek en weer bij terugkomst thuis.
Asante sana hiervoor!
Kwa heri, Johan
De laatste zaterdag in Tanzania weer naar Moshi geweest. Met de daladala natuurlijk. ’s Ochtends minimaal 5 kwartier gewacht voordat we vertrokken. Het leek alsof niemand bij ons in de bus wilde zitten.
Ik heb hier in Tanzania in ieder geval één iemand gered. Terwijl we in de daladala zaten te wachten voor de terugreis stapte een mevrouw in. Niet zo gek natuurlijk, maar op het moment dat zij instapte scheurde de chauffeur al weg. Ondanks dat de mevrouw zich met één hand kon vastgrijpen, viel ze onder de daladala net voor het achterwiel. Ik kon haar nog net grijpen en zo reden we tientallen meters. Ik weet zeker dat wanneer ik haar niet zo snel had gegrepen dan had ze haar benen of bekken gebroken onder het achterwiel.
De laatste keer hechten. Het juiste verhaal weet niemand maar we denken dat er een man in het spel was: ’s ochtends wordt er een mevrouw op een brancard naar de minor theatre gebracht. Mevrouw is onderweg door een andere vrouw met een sikkelmes toegetakeld. Aangezien ze meerdere wonden heeft gaan we met zijn tweeën hechten. Tot vervelens toe komt de één na de ander nieuwsgierig kijken wat er is gebeurd. Na genoeg pottenkijkers gehad te hebben gaat de deur op slot. Na het hechten van maar liefst 6 wonden besluiten we dat ze op de afdeling verder wordt schoongepoetst. Ze zit namelijk onder het bloed en de modder. Daar blijkt ze later nog een snijwond te hebben. Of ik die ook nog wil komen hechten. Officieel is het de taak van de Medical Officer en ik heb er geen tijd voor. Ik weet dat ik naast de patiënten die op de minor theatre al zijn komen “aanlopen” ook nog 4 vaste patiënten van de General Ward moet verbinden. Één van hen is een meneer die ik in mijn begintijd ook al had. Hij heeft een joekel van een stinkende “open” tumor in het gezicht. Toen hij vorige week terugkwam zaten er allemaal maden in de wond. Gelukkig was ik er niet!
De laatste werkdag. Na de kerkdienst worden wij bedankt voor alles wat we gedaan hebben en krijgen een presentje. Ik krijg een bruinachtige blouse, handgemaakt natuurlijk. Op de voorkant, over de gehele lengte, goudgeel borduursel.
Hierna geef ik mijn tweede en laatste lecture. Hoeveel men van een lecture leert? Vorige week, na mijn lecture over steriliteit pakte dezelfde dag een Medical Officer een steriele doek, legde deze netjes neer en …. jawel, gladstrijken met z’n (onsteriele) handen. Vandaag wordt er door mijn collega gesteriliseerd. Omdat het deksel niet goed zit wordt de gewenste druk niet gehaald en wordt er dus niet gesteriliseerd. Zij waren beiden niet bij de lecture, dus wie weet…….
De laatste keer dat ik iedereen een hand geef. Langdurig schudden we de handen en steevast krijg ik te horen greetings to your family, parents and friends. Dus hierbij krijgen jullie allen de groeten van hun.
De laatste keer dat ik op donderdag om 6 uur ‘s ochtends de klokken van de kerk en de kraaiende hanen hoor. Hierna is het na een half uurtje licht. Tevens de laatste nacht dat ik het geluid van de hornbill (lijkt op een toekan maar dan zwart) hoor. Het geluid is te vergelijken met dat van een kraai maar dan langer. Maar het is nog wel het meest te vergelijken met iemand die je uitlacht. De vogel heeft ook alle reden om mij uit te lachen, het is me steeds niet gelukt om een goede foto van dat beest te maken.
Het laatste geld uitgeven op het vliegveld. Dit is tevens de laatste keer dat ik “moet” afdingen. Na een souvenir gekocht te hebben, heb ik nog 400 shilling over. Wanneer ik een flesje water wil kopen blijkt dat hier maar liefst 1000 shilling te kosten. Ondanks dat het op het vliegveld duurder is dan normaal krijg ik het toch mee.
De laatste voetstappen op Tanzaniaanse bodem lopend naar het vliegtuig. Het is een nachtvlucht. We vertrekken iets later dan wat de planning was maar arriveren op de verwachte aankomsttijd in Amsterdam.
De eerste keer Nederlands spreken klinkt raar in eigen oren en een enkel Engels woord ontglipt me.
De eerste keer weer in eigen bed slapen en de eerste ochtend wakker worden van de fluitende vogels buiten. Het is goed weer terug te zijn.
Het was mijn eerste keer dat ik zolang en zonder alleen vakantiedoel weg ben geweest. Mijn eerste keer maar ik hoop niet mijn laatste keer. Hoop dat de gelegenheid zich nog eens voordoet om zoiets te gaan doen.
Iedereen bedankt die de moeite heeft genomen om mijn verhalen te lezen, reacties te geven, kaartjes gestuurd of gebeld hebben. Hierdoor was thuis minder ver weg. Ook nog bedankt voor alle kaartjes, telefoontjes en presentjes vóór vertrek en weer bij terugkomst thuis.
Asante sana hiervoor!
Kwa heri, Johan
-
31 Mei 2008 - 09:09
Remco:
Johan, welkom thuis! En? Maandag meteen weer aan de bak? Ik hoorde laatst van iemand die ook zo'n tijd van huis van dat hij erg veel moeite had weer een beetje terug op aarde te komen. En zich vooral ergerde aan waar men zich hier in het westen allemaal druk om kan maken. Hoop je volgend weekend nog te zien.
Groet,
Remco -
31 Mei 2008 - 09:37
Marja K:
Johan
welkom thuis!!!!!!!!!!
we spreken elkaar snel -
31 Mei 2008 - 09:54
Adèle:
Goedemorgen Johan,
Bedankt voor je mooie verhalen ik heb ze met veel plezier gelezen.
Tot maandag -
31 Mei 2008 - 11:10
Baukje Otten:
Welkom in Nederland dan maar weer. Achteraf heel snel gegaan zeker? Wel een belevenis voor je leven!
Moet je al snel weer aan het werk?
Veel succes verder, groeten, Baukje. -
31 Mei 2008 - 13:04
Martha:
Hoi Johan, had vanmorgen van Durk gehoord dat je veilig weer thuis was, en zonet word ik op de fiets begroet door je autotoeter!!! Hoop je snel weer op de werkvloer te zien, hoewel ik me kan voorstellen dat jij niet staat te springen!! tot dan -
31 Mei 2008 - 17:24
Marga:
Hoi Johan,goed dat je er weer bent! je bent een hele goede verteller,waardoor het heel leuk was om je belevenissen te lezen!! tot ziens op de afdeling! -
31 Mei 2008 - 17:55
Stenny:
Hoi Wieb, welkom thuis en nog gefeliciteerd. We horen binnenkort wel van elkaar, groetjes en succes met aklimatiseren in het snelle westen.Doei, doei Sten -
31 Mei 2008 - 17:55
Maret Eckhart:
Hallo Johan,
In de laatste Broadweetjes las ik gisteren over jouw reis en hoe je alle belevenissen via internet kunt volgen....net zo'n beetje op het moment dat je weer thuis bent dus!
Ik heb alle berichtjes gelezen en ervan genoten; indrukwekkend! En wat een wereld van verschil!
welkom thuis en wie weet tot donderdag! (repetitie met Bas)
Groetjes, Maret -
31 Mei 2008 - 21:55
Alice:
Welkom Thuis en misschien tot donderdag bij Broadway -
31 Mei 2008 - 22:18
Claudia:
Welkom thuis!! Heb je al gesproken... Tot snel. X -
01 Juni 2008 - 07:50
Lindy:
Hee Johan,
Welkom terug! Heb je reisverslagen met véél plezier gevolgd, hoop dat je snel weer een beetje kunt wennen thuis :) Zie je hopelijk snel weer,
Liefs,
Lindy -
01 Juni 2008 - 10:26
Pauline Dekker:
hoi Johan,
Welkom thuis! Zal wel weer even wennen zijn! Vond het erg leuk om je verslagen te lezen en op die manier een beetje mee te "reizen". Ik zal je op het werk voorlopig niet zien, want maandag is mijn laatste werkdag (ochtend). Ik ga dan met verlof en kom zo ongeveer half november terug!! Heerlijk vooruitzicht! Je hoort nog wel wat het geworden is!
Groetjes Pauline -
02 Juni 2008 - 13:52
Saskia Rood:
Hey Guan,
Lekker weer thuis in je kikkerlandje.
Ik heb genoten van je verhalen, kon zo toch een beetje meegenieten en mee-verbazen!
Tot snel...........
Liefs Sas -
03 Juni 2008 - 15:41
Marja Flens:
Hoi Johan,
Ik heb genoten van je verhalen en zal ze missen, maar het is goed je weer levend en wel terug te kunnen zien. Tot op de afdeling
-
03 Juni 2008 - 19:30
Teo En Jacoba:
hallo johan
welkom back in holland, bel binnen kort wel ff
teo en jacoba -
06 Juni 2008 - 22:09
Patricia:
Jambo Johan,
goed te lezen dat je weer veilig thuis bent!
Als je beetje gewend bent maar eens met de 4 'china' musketiers afspreken? Duurt dat te lang dan spreken we wat mij betreft met zijn 2-en af want reuze benieuwd naar al je verhalen en hoe het met je gaat! Hoop genoten van je verhalen!
Hartelijke groet,
Patricia -
08 Juni 2008 - 12:37
Karin:
Jeetje Johan, nou heb ik je donderdag niet eens welkom terug geheten! Maar ik zag 't, je snapte de hint van je map op je hoofd. Leuk dat je er, gezond en wel, weer bent!
groet Karin -
12 Juni 2008 - 11:57
Marianne Wijnands:
Toepasselijke naam voor je weblog, want dat was ik mezelf de laatste weken dus inderdaad aan het afvragen. En "plotseling" was je er weer vorige week.... Echt bizar dat ik dit hele gebeuren volledig gemist heb.
Mijn excuses Johan!
Ik heb met terugwerkende kracht al je verhalen gelezen en heb genoten. Wat een enerverende tijd heb jij achter de rug, geweldig! Ik hoop je vanavond even te spreken en vind het fijn dat je er weer bij bent!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
