Ethiek
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan
25 April 2008 | Tanzania, Marangu
Ethiek
Dat een volgend verhaal over ethiek zou gaan had ik zelf ook nooit verwacht. Een lezing over ethiek zorgt voor heel wat ophef in het ziekenhuis.
Dinsdagochtend na de kerkdienst wordt de mededeling gedaan dat er de volgende dag een “Ethic Lecture” zal zijn. Onder werktijd dus verplicht!
Op woensdagmiddag, wanneer de meeste werknemers in de “conferenceroom”zijn, komen de (student)acteurs al spelend binnen. Ze spelen een verpleegkundige en een dokter die aan het flikflooien zijn, daarbij geen oog voor de zwangere patiënt. De baby overlijdt bij de geboorte. Ook een andere patiënt wordt niet serieus genomen. Als slot van dit deel vertelt een dronken man dat je niet naar ons ziekenhuis moet komen.
Het tweede deel is het omgekeerde van het eerste deel. De verpleegkundige en dokters tonen empathie en zijn behulpzaam. Het slot is nu dat er in het dorp verteld wordt dat je naar ons ziekenhuis moet komen.
Na het toneelstuk wordt er om reactie gevraagd. In de zaal blijft het angstvallig stil.
De volgende dag na de kerkdienst zie ik een groepje “plegen” staan praten. Ik zeg met een gekke bek dat het een nursemeeting lijkt. Wanneer ik later op mijn afdeling kom wordt er mij verteld dat er om negen uur een nursemeeting zal zijn. Ook wordt er verteld dat ik er niet heen hoef! Ik vraag waar het over zal gaat. Problemen van de staf is het antwoord. Nogmaals wordt mij verteld dat ik er níét heen hoef!
Rond negenen is het angstvallig stil. Ik ben de enige die nog aan het werk is. Uit nieuwsgierigheid loop ik naar de Noorse Hedi toe. Misschien weet zij meer. Zij weet echter helemaal van niets. Maar snapt nu wel waarom ze haar collega’s niet meer kan vinden.
Wanneer, na een uur, iedereen weer terug komt, loop ik gelijk naar de jongedame van de apotheek. Ze doet raar. Eerst stoot ze met haar schoenpunten tegen de mijne. Dan draait ze zich om en doet hetzelfde met haar hakken. Ik snap niet wat zij wil. Wanneer ze aan de kant gaat staan doe ik dat ook. Een ander zegt dat zij staat te praten en ik haar kan passeren. Ik heb haar nodig dus ik wil haar helemaal niet passeren. Maar ik snap nu eindelijk de hints….
De verdere dag hangt er een vreemde sfeer. Is het vandaag mijn laatste dag hier geweest??? Worden alle mazungus (blanken) over één kam geschoren???
Een dag later na de kerkdienst is er weer een meeting maar nu mét de kwaliteitscoördinator. Zij is een Noorse vrijwilliger die hier al een aantal jaren werkt.
Er wordt een brief van wél drie kantjes voorgelezen. Hierin wordt de kwaliteitscoördinator aangevallen. Wie denkt ze wel niet wie ze is?? Wat doet ze?? Wie waren de betreffende dokter en verpleegkundige?? En men wil dat alle foto’s en video’s die gemaakt zijn tijdens het toneelstuk vernietigd worden. De laatste zin is dat ze geen vertrouwen in haar hebben!!
Aangezien men de brief niet wil afgeven, wordt de brief nog een keer, maar nu in delen voorgelezen. Per deel reageert de kwaliteitscoördinator. De kwaliteitscoördinator vertelt dat ze hier zonder salaris werkt. Gelooft men nu écht dat ze dan het ziekenhuis zwart zal maken?? Gelooft men écht dat de video in Noorwegen gebruikt zal worden. Ja, men gelooft dit. Zelfs nadat er verteld is dat er al vele kopieën gemaakt kunnen zijn, wil men dat de video vernietigd wordt.
Een Medical Officer* denkt dat de dronken acteur de slechte verhalen in het dorp zal gaan vertellen. Het is hem niet aan het verstand te brengen dat het toneelspel was en niet echt. Hij blijft denken dat de dronken man echt dronken was.
Na tienen gaan we pas weer aan het werk. Gelukkig is iedereen wel weer aardig tegen me.
Ondertussen is het een week later. Vanochtend weer een meeting. Vandaag de laatste dag van de kwaliteitscoördinator voordat ze, zoals ieder jaar, een aantal maanden naar Noorwegen vertrekt. De kwaliteitscoördinator vertelt welke projecten ze in vijfenhalf jaar allemaal heeft gedaan. Ook vertelt ze wat haar ervaringen met de personeelsleden zijn. Teveel om hier allemaal op te noemen. Het Engels wordt vertaald in het swahili zodat echt iedereen het kan verstaan.
Het eind van haar betoog is dat ze na de zomer niet terug zal keren in dit ziekenhuis. Ook de Noorse arts zal niet terugkeren De “dokter in charge”** reageert verbouwereerd. Ze staat op en zegt dat we vorige week al handenschuddend de kerk hebben verlaten. De problemen zijn dan toch opgelost??
Hoe het nu verder gaat?? De tijd zal het leren. Maar ik vrees het ergste. Het ziekenhuis gaat twee mensen missen die veel voor dit ziekenhuis hebben gedaan. Daarbij natuurlijk ook voor veel geld en materialen hebben gezorgd.
Ik heb het gevoel dat ik over een paar weken een zinkend schip ga verlaten. In Nederland wacht het cruiseschip weer op mij. Een aantal mensen hier werken hard en hebben hart voor de zaak, voor die mensen vind ik het erg sneu. Ik vrees dat zij mee ten onder zullen gaan.
Tutaonana, Johan
Medical Officer* is iemand die als “arts” werkt, heeft 3 jaar medicijnstudie gehad.
Dokter in charge**, wij zouden haar de medisch directeur noemen.
Dat een volgend verhaal over ethiek zou gaan had ik zelf ook nooit verwacht. Een lezing over ethiek zorgt voor heel wat ophef in het ziekenhuis.
Dinsdagochtend na de kerkdienst wordt de mededeling gedaan dat er de volgende dag een “Ethic Lecture” zal zijn. Onder werktijd dus verplicht!
Op woensdagmiddag, wanneer de meeste werknemers in de “conferenceroom”zijn, komen de (student)acteurs al spelend binnen. Ze spelen een verpleegkundige en een dokter die aan het flikflooien zijn, daarbij geen oog voor de zwangere patiënt. De baby overlijdt bij de geboorte. Ook een andere patiënt wordt niet serieus genomen. Als slot van dit deel vertelt een dronken man dat je niet naar ons ziekenhuis moet komen.
Het tweede deel is het omgekeerde van het eerste deel. De verpleegkundige en dokters tonen empathie en zijn behulpzaam. Het slot is nu dat er in het dorp verteld wordt dat je naar ons ziekenhuis moet komen.
Na het toneelstuk wordt er om reactie gevraagd. In de zaal blijft het angstvallig stil.
De volgende dag na de kerkdienst zie ik een groepje “plegen” staan praten. Ik zeg met een gekke bek dat het een nursemeeting lijkt. Wanneer ik later op mijn afdeling kom wordt er mij verteld dat er om negen uur een nursemeeting zal zijn. Ook wordt er verteld dat ik er niet heen hoef! Ik vraag waar het over zal gaat. Problemen van de staf is het antwoord. Nogmaals wordt mij verteld dat ik er níét heen hoef!
Rond negenen is het angstvallig stil. Ik ben de enige die nog aan het werk is. Uit nieuwsgierigheid loop ik naar de Noorse Hedi toe. Misschien weet zij meer. Zij weet echter helemaal van niets. Maar snapt nu wel waarom ze haar collega’s niet meer kan vinden.
Wanneer, na een uur, iedereen weer terug komt, loop ik gelijk naar de jongedame van de apotheek. Ze doet raar. Eerst stoot ze met haar schoenpunten tegen de mijne. Dan draait ze zich om en doet hetzelfde met haar hakken. Ik snap niet wat zij wil. Wanneer ze aan de kant gaat staan doe ik dat ook. Een ander zegt dat zij staat te praten en ik haar kan passeren. Ik heb haar nodig dus ik wil haar helemaal niet passeren. Maar ik snap nu eindelijk de hints….
De verdere dag hangt er een vreemde sfeer. Is het vandaag mijn laatste dag hier geweest??? Worden alle mazungus (blanken) over één kam geschoren???
Een dag later na de kerkdienst is er weer een meeting maar nu mét de kwaliteitscoördinator. Zij is een Noorse vrijwilliger die hier al een aantal jaren werkt.
Er wordt een brief van wél drie kantjes voorgelezen. Hierin wordt de kwaliteitscoördinator aangevallen. Wie denkt ze wel niet wie ze is?? Wat doet ze?? Wie waren de betreffende dokter en verpleegkundige?? En men wil dat alle foto’s en video’s die gemaakt zijn tijdens het toneelstuk vernietigd worden. De laatste zin is dat ze geen vertrouwen in haar hebben!!
Aangezien men de brief niet wil afgeven, wordt de brief nog een keer, maar nu in delen voorgelezen. Per deel reageert de kwaliteitscoördinator. De kwaliteitscoördinator vertelt dat ze hier zonder salaris werkt. Gelooft men nu écht dat ze dan het ziekenhuis zwart zal maken?? Gelooft men écht dat de video in Noorwegen gebruikt zal worden. Ja, men gelooft dit. Zelfs nadat er verteld is dat er al vele kopieën gemaakt kunnen zijn, wil men dat de video vernietigd wordt.
Een Medical Officer* denkt dat de dronken acteur de slechte verhalen in het dorp zal gaan vertellen. Het is hem niet aan het verstand te brengen dat het toneelspel was en niet echt. Hij blijft denken dat de dronken man echt dronken was.
Na tienen gaan we pas weer aan het werk. Gelukkig is iedereen wel weer aardig tegen me.
Ondertussen is het een week later. Vanochtend weer een meeting. Vandaag de laatste dag van de kwaliteitscoördinator voordat ze, zoals ieder jaar, een aantal maanden naar Noorwegen vertrekt. De kwaliteitscoördinator vertelt welke projecten ze in vijfenhalf jaar allemaal heeft gedaan. Ook vertelt ze wat haar ervaringen met de personeelsleden zijn. Teveel om hier allemaal op te noemen. Het Engels wordt vertaald in het swahili zodat echt iedereen het kan verstaan.
Het eind van haar betoog is dat ze na de zomer niet terug zal keren in dit ziekenhuis. Ook de Noorse arts zal niet terugkeren De “dokter in charge”** reageert verbouwereerd. Ze staat op en zegt dat we vorige week al handenschuddend de kerk hebben verlaten. De problemen zijn dan toch opgelost??
Hoe het nu verder gaat?? De tijd zal het leren. Maar ik vrees het ergste. Het ziekenhuis gaat twee mensen missen die veel voor dit ziekenhuis hebben gedaan. Daarbij natuurlijk ook voor veel geld en materialen hebben gezorgd.
Ik heb het gevoel dat ik over een paar weken een zinkend schip ga verlaten. In Nederland wacht het cruiseschip weer op mij. Een aantal mensen hier werken hard en hebben hart voor de zaak, voor die mensen vind ik het erg sneu. Ik vrees dat zij mee ten onder zullen gaan.
Tutaonana, Johan
Medical Officer* is iemand die als “arts” werkt, heeft 3 jaar medicijnstudie gehad.
Dokter in charge**, wij zouden haar de medisch directeur noemen.
-
25 April 2008 - 13:46
Barbara:
jeetje johan, wat een verhaal!!!
nou maar hopen dat je de komende paar weken nog een beetje normaal kan werken, zonder alle "rare" bijkomstigheden.
het is inderdaad erg sneu voor de mensen die wel hard werken en een hart voor de zaak hebben.
succes nog even !!
barbara -
25 April 2008 - 14:11
Maria:
hoi Johan, aparte manier van communiceren en samenwerken daar. cultuurverschillen en taalbarrieres... enfin overal ontstaan daar vreemde situaties door. Helaas zijn de patienten er de dupe van. Wij kunnen met gemak naar een ander ziekenhuis of dokter (second opinion)wat daar al helemaal ondenkbaar is. Denk dat je erg teleurgesteld bent in de manier waarop het daar gaat. Aan jou heeft het in ieder geval niet gelegen en aan vele vrijwilligers daar ook niet. Gemiste kansen dat wel !!! Suc6 de laatste weken daar. Inderdaad kan je hier weer prima aan de bak...
Groetjes, Maria. -
25 April 2008 - 17:43
Marjolan:
Wat een gedoe! Ik hoop voor je dat je de laatste weken gewoon lekker kan werken zonder al te veel communicatie problemen!! -
25 April 2008 - 20:36
Mattie:
hoi,
probeer maar te genieten van wat goed gaat,en hou vertrouwen in je zelf.
groet mattie -
25 April 2008 - 20:52
Patricia:
Ja Johan, er is daar nog een boel te doen! Daarom ben je daar toch ook?!
Kop op he! hou de moed er in!
Elk beetje helpt! je bent daar niet voor niets! Vertrouwen houden hoor, is enige manier waardoor dingen uiteindelijk(ten goede) kunnen veranderen.
Dikke knuf,
Patries -
26 April 2008 - 08:00
Saapke:
Nou Johan, wat een apart verhaal! Toen ik het las dacht ik die moet gaan. Maar gelukkig je mag de laatste weken nog goed doen. Knap dat je de hints snapt, ik niet. Maar dat hoor ik later wel. Hou je taai en geniet nog van je laatste weken en maak er het beste van. Heel sneu voor die mensen daar die daar medische hulp nodig hebben... hoe moet dat straks!
groetjes Saapke -
26 April 2008 - 13:26
Ria:
Beste Johan,
Vol verbazing en ongeloof je verhaal gelezen. Het kan niet waar zijn!!
Maar het zegt ook weer veel over Afrika.
Hopelijk krijgt je ziekenhuis periode nog een positief einde.
Geniet ook van alle kleine mooie dingen om je heen. (Jozef kan goed dansen)
Ontzettend bedankt voor je Kili kaart.
Hij heeft al een prominente plek in huis.
Het "winkeltje" moet nieuw zijn, anders hadden we het zeker geweten.
Allegoeds vanuit Avenhorn,
Ria
-
26 April 2008 - 21:01
Sjoke:
Hallo, ook eens reactie vanaf st.anna! Wat een verhaal zeg, je maakt ook echt van alles mee! Voor meer leesvoer: zie je mail. -
26 April 2008 - 21:02
Sjoke:
En eh...de groetjes natuurlijk! Ik sluit niet zo netjes af, hihi! -
27 April 2008 - 10:31
Sylvia:
Hoi Johan,wat een gedoe met grote gevolgen ! Gelukkig mag jij nog even blijven werken,sterkte en blijf ook genieten van alles.
Liefs,Sylvia -
27 April 2008 - 10:59
Astrid:
Hallo Johan,
Tjee wat een omslag ineens.
Dat zal niet in je koude kleren gaan zitten.
Maar je weet vast dat jullie goed werk hebben afgeleverd daar kan het niet aan liggen.
Succes de laatste 5 weken en veel plezier op safari en als je de bloementjes gaat buiten zetten.
dikke kus van mij. -
27 April 2008 - 12:27
Trudie D.:
Hallo Johan,
Een bizar verhaal. Begrijp er niet alles van. Hoor ik nog wel van je.
Hopelijk blijf je positief anders wordt het wel erg zwaar.
Hou je taai.Groeten Trudie -
27 April 2008 - 19:13
Philip:
wat een verhaal broer, hoop dat je wel met een goed gevoel mag en kan vertrekken.
zie je weer op ons cruiseschip, you're more then welcome en als je bij ons een meeting wilt houden dan doen we dat gewoon hoor !
groeten van je grote, kleine broer
Philip -
27 April 2008 - 19:34
Stenny:
Hoi Wieb, wat een toestand. Je denkt ik doe een toneelstuk en ze begrijpen me. Maar dan zie je wat cultuurverschillen kunnen doen. Onbegrip en terug trekking in hun cultuur. maar hopen dat het uiteindelijk toch goed komt. -
27 April 2008 - 20:07
Marja K:
Altijd leuk weer wat te lezen.
uit je verhaal blijkt wel dat de cultuur toch wel heel erg verschillend is , die daar en die hier.
Daarom is het denk ik ook zo moeilijk om te weten hoe je daar goed doet. Al zijn "onze" bedoelingen nog zo goed.
Groet Marja -
28 April 2008 - 15:41
Bert:
Ook dit is Afrika, cultuur en politiek is moeilijk te begrijpen.Weet dat de patiënten waar je voor gekomen bent je dankbaar zijn.
Succes.
Telefoonnummer Johan: 0900 9500 [stem: 8 cent per minuut ] 00255787965246# -
30 April 2008 - 15:30
Arie Kramer:
Hoi Johan,
Man wat jij al niet mee maakt,ik sta er van te kijken ik lees al je belevenissen en ik moet bekennnen dat ik behoorlijk onder de indruk ben van je verslag.het is zo indrukwekkend,maar ik bewonder wel heel erg je inzet.
Ik hoop dat je weer gezond en wel terug komt want de tenoren kunnen wel een beetje steun gebruiken .
hou je goed en tot ziens.
groetjes Arie
-
06 Mei 2008 - 17:02
Bettina:
tjemel Johan wat een belevenis Je weet toch maar nooit hoe mensen reageren Wel jammer dat goede mensen nu weggaan -
07 Mei 2008 - 17:31
Riet Pronk :
Wat een onzekerheid voor die mensen daar ze zijn zo afhankelijk van hulp.
Het is te hopen dat het ziekenhuis blijft bestaan al was het maar voor Bert die gaat er vast weer heen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
