van alles en nog wat....
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan
23 Mei 2008 | Tanzania, Marangu
Van alles en nog wat……..
Ondertussen zijn de grote onderwerpen beschreven dus deze keer losse flodders.
Het Pinksterweekend 3 dagen op safari. Vrijdags eerst naar Arusha NP waar ik een aantal weken geleden voor een daytrip ben geweest. Het verschil deze keer is dat we nu ook gaan kanoën. Kanoën in een meer waar nijlpaarden zitten. Eerst zien we ze op grote afstand. Later, op de terugtocht, komen we toch wel dichterbij. Het enge is dat een nijlpaard maar liefst 7 minuten onder water kan blijven. Zwemt hij van je af of naar je toe???
’s Avonds laat arriveren we in een luxe hotel aan de rand van de Ngorogoro-krater.
De volgende ochtend regent het en is het mistig. Wij vrezen het ergste. Maar wanneer we de krater ingaan, blijkt het zonnig te zijn. In de krater is het echt prachtig. Een aantal jaren geleden ben ik er ook geweest maar ik kan me niet herinneren dat het er toen zo prachtig was. Afwisselend gele en paarse velden door bloeiende bloemen. Onze chauffeur, tevens gids, blijkt een erg goede spotter (van dieren) te zijn. Tijdens het rijden ziet hij bijvoorbeeld iets geels. Het kan een steen zijn zegt hij. Pas nadat wíj een tijd door de verrekijker kijken, zien we dat het een leeuw is. Een kleine opsomming van wat we allemaal gezien hebben ( mede door hem): leeuwen, cheeta’s, jakhals, hyena’s, olifanten, zebra’s, buffels, wildebeesten (=gnoe), wilde zwijnen, flamingo’s, ooievaars, kraanvogels, lepelaars, 1 neushoorn, Thomson gazellen, impala’s, struisvogels, nijlpaarden, waterbuck, hartebeest, eland. De “big five”? Nee, er mist nog één……..
De volgende dag naar Lake Manyara waar we onder andere olifanten met jongen zien en apen die jongen aan het maken zijn.
Na de safari ben ik een week alleen in het grote huis van mama Stella. Op maandag besluit ik om een wandeling te maken naar de watervallen niet zo ver hier vandaag. Hier ben je nooit lang alleen. Een mevrouw die op het land werkt, spreekt mij in het Engels aan. Haar naam is mama Anna. Je weet nooit of het háár naam is of dat ze de mama van Anna is. Omdat mama Anna van “exercises” houdt wil ze met mij meelopen, ik vind het prima. Eerst moeten we het sprokkelhout van de andere kant van het land ophalen. Dan lopen we naar haar huis toe. Het sprokkelhout wordt natuurlijk op het hoofd gedragen. Bij de watervallen ontmoet ik 3 Nederlandse medisch studenten. Gek om na ruim 10 weken weer eens Nederlands te spreken. Mama Anna vindt in de rivier een groot stuk brandhout. Ze draagt het op haar hoofd mee omhoog, het kost haar zichtbare moeite. Na een rustpauze help ik haar tillen. Het stuk hout is echt loeizwaar. Dat ze dat op haar hoofd heeft kunnen dragen! Wanneer we eindelijk weer boven zijn, wordt het stuk hout bij een huis neergelegd. Ze vertelt me dat dit niet de enige waterval in deze rivier is. Aangezien zij van “exercises” houdt, lopen we naar één van de andere watervallen. Hier, vertelt ze, worden soms mensen in de rivier gegooid. De “spirit” van die mensen zijn in het water beneden. Soms kun je op deze plek mensen horen maar je ziet ze niet. Er wordt bij verteld dat ik het niet aan mama Stella moet vertellen. Mama Stella haar man zou ook in het water zijn. Bij het afscheid vertelt ze me dat ze ’s avonds 2 uur aan het bidden is, vanavond zal ze ook voor mij bidden.
Het werk deze week staat in het teken van kinderen. Kinderen met grote abcessen, soms maar een paar maanden oud. Zwelling van een wang t/m de hals of een groot abces op de bil, dit waarschijnlijk ten gevolge van vaccinatie. Na incisie komt er echt heel veel pus uit.
Kinderen met “foreign bodies” in neuzen of oren. Het verwijderen, meestal een steentje, gebeurd zonder of met een half roesje. Ondertussen voel ik me een expert in het verwijderen van “foreign bodies”.
En dan zijn er nog baby’s waar aan de navel weer een “stukje” naar buiten komt. Hier moet ik dan een draadje omheen knopen zodat dit kan afsterven.
Ik ben gevraagd om een “lecture” te geven. Toen ik vroeg waar het over moest gaan, werd me geantwoord dat het over de intensive care kon gaan. Dit leek me geen goed plan. Een gewone afdeling tussen Nederland en hier is al een wereld van verschil. Ik heb het gedaan over steriel en onsteriel. Zoals jullie misschien nog wel weten van één van mijn eerste verhalen kunnen ze daar nog wel wat bijscholing over hebben.
Omdat men een andere “oxygen machine” wil aanschaffen moet ik mee op “werkbezoek”, ze noemen mij de expert. Ik moet mee om te kijken of de machine werkt….
Voordat we vertrekken kijk ik eerst snel op de operatiekamer wat ze nu gebruiken. Een apparaat wat zuurstof hoort te geven maar nu buitenlucht geeft. Dit omdat de zuurstof op is en nieuwe te duur is. Met andere woorden het gebruik is nu nutteloos. Ook hebben ze een apparaat welke narcose geeft. Ether staat er met grote letters op. De beademing moet handmatig worden gedaan.
Wanneer we na een uur rijden in Rombo aankomen, blijken we niet naar een ziekenhuis te gaan maar naar een particulier iemand. Hij heeft 3 machines uit Duitsland. Twee zijn van het zelfde merk als die ik ken, wel een ouder type natuurlijk. Nadat ik ze “opgetuigd” heb en begin over perslucht- en zuurstofaansluitingen, vertelt de man dat dát de voorwaarde is om de machines mee te krijgen. Ons ziekenhuis moet eerst zorgen dat de machines kunnen functioneren. Hij wil niet dat de machines ergens opgeslagen en niet gebruikt worden. Onverrichter zaken gaan we weer terug. Wij blanken geven de man gelijk, de rest baalt zichtbaar. Later wordt mij verteld dat ze de machine willen hebben om een intensive care te beginnen…….
Na tien weken ontdek ik nog steeds nieuwe dingen:
Bij de kerk waarvan ik iedere ochtend om zes uur de klokken hoor, blijkt een schooltje voor weeskinderen te zijn.
Tegenover mama Stella woont een naaister. Door haar een knoop aan laten naaien terwijl ik de broek aanhad. Zag er wel wat vreemd uit moet ik toegeven.
Mama Stella heeft niet alleen bananen, koffie en avocado’s in de tuin maar ook ndu. Een klimplant die een hoekig soort aardappel geeft.
Toen ik een zak bananen op het hoofd droeg was dit erg lachwekkend. Later begreep ik waarom. Ik was tweemaal de fout ingegaan, mannen en blanken horen niets op het hoofd te dragen.
Toen ik hier kwam was het lekker warm weer, ’s avonds en ’s nachts behoorlijke plensbuien. Daarna een periode met ook overdag veel regen. Gelukkig na de regenperiode weer veel zonneschijn. Maar nu motregent het regelmatig en voelt het koud aan. Niet langer blote benen maar een lange broek met sokken. Voor het eerst sinds de beklimming van de Kilimanjaro heb ik mijn fleece weer aan. Het lijkt alsof het in Nederland beter weer is. Ik denk dat het tijd wordt om mijn koffer te gaan pakken. Als alles volgens planning loopt vertrek ik donderdag 29 mei en ben de volgende dag terug in Nederland.
Tutaonana, Johan
Ondertussen zijn de grote onderwerpen beschreven dus deze keer losse flodders.
Het Pinksterweekend 3 dagen op safari. Vrijdags eerst naar Arusha NP waar ik een aantal weken geleden voor een daytrip ben geweest. Het verschil deze keer is dat we nu ook gaan kanoën. Kanoën in een meer waar nijlpaarden zitten. Eerst zien we ze op grote afstand. Later, op de terugtocht, komen we toch wel dichterbij. Het enge is dat een nijlpaard maar liefst 7 minuten onder water kan blijven. Zwemt hij van je af of naar je toe???
’s Avonds laat arriveren we in een luxe hotel aan de rand van de Ngorogoro-krater.
De volgende ochtend regent het en is het mistig. Wij vrezen het ergste. Maar wanneer we de krater ingaan, blijkt het zonnig te zijn. In de krater is het echt prachtig. Een aantal jaren geleden ben ik er ook geweest maar ik kan me niet herinneren dat het er toen zo prachtig was. Afwisselend gele en paarse velden door bloeiende bloemen. Onze chauffeur, tevens gids, blijkt een erg goede spotter (van dieren) te zijn. Tijdens het rijden ziet hij bijvoorbeeld iets geels. Het kan een steen zijn zegt hij. Pas nadat wíj een tijd door de verrekijker kijken, zien we dat het een leeuw is. Een kleine opsomming van wat we allemaal gezien hebben ( mede door hem): leeuwen, cheeta’s, jakhals, hyena’s, olifanten, zebra’s, buffels, wildebeesten (=gnoe), wilde zwijnen, flamingo’s, ooievaars, kraanvogels, lepelaars, 1 neushoorn, Thomson gazellen, impala’s, struisvogels, nijlpaarden, waterbuck, hartebeest, eland. De “big five”? Nee, er mist nog één……..
De volgende dag naar Lake Manyara waar we onder andere olifanten met jongen zien en apen die jongen aan het maken zijn.
Na de safari ben ik een week alleen in het grote huis van mama Stella. Op maandag besluit ik om een wandeling te maken naar de watervallen niet zo ver hier vandaag. Hier ben je nooit lang alleen. Een mevrouw die op het land werkt, spreekt mij in het Engels aan. Haar naam is mama Anna. Je weet nooit of het háár naam is of dat ze de mama van Anna is. Omdat mama Anna van “exercises” houdt wil ze met mij meelopen, ik vind het prima. Eerst moeten we het sprokkelhout van de andere kant van het land ophalen. Dan lopen we naar haar huis toe. Het sprokkelhout wordt natuurlijk op het hoofd gedragen. Bij de watervallen ontmoet ik 3 Nederlandse medisch studenten. Gek om na ruim 10 weken weer eens Nederlands te spreken. Mama Anna vindt in de rivier een groot stuk brandhout. Ze draagt het op haar hoofd mee omhoog, het kost haar zichtbare moeite. Na een rustpauze help ik haar tillen. Het stuk hout is echt loeizwaar. Dat ze dat op haar hoofd heeft kunnen dragen! Wanneer we eindelijk weer boven zijn, wordt het stuk hout bij een huis neergelegd. Ze vertelt me dat dit niet de enige waterval in deze rivier is. Aangezien zij van “exercises” houdt, lopen we naar één van de andere watervallen. Hier, vertelt ze, worden soms mensen in de rivier gegooid. De “spirit” van die mensen zijn in het water beneden. Soms kun je op deze plek mensen horen maar je ziet ze niet. Er wordt bij verteld dat ik het niet aan mama Stella moet vertellen. Mama Stella haar man zou ook in het water zijn. Bij het afscheid vertelt ze me dat ze ’s avonds 2 uur aan het bidden is, vanavond zal ze ook voor mij bidden.
Het werk deze week staat in het teken van kinderen. Kinderen met grote abcessen, soms maar een paar maanden oud. Zwelling van een wang t/m de hals of een groot abces op de bil, dit waarschijnlijk ten gevolge van vaccinatie. Na incisie komt er echt heel veel pus uit.
Kinderen met “foreign bodies” in neuzen of oren. Het verwijderen, meestal een steentje, gebeurd zonder of met een half roesje. Ondertussen voel ik me een expert in het verwijderen van “foreign bodies”.
En dan zijn er nog baby’s waar aan de navel weer een “stukje” naar buiten komt. Hier moet ik dan een draadje omheen knopen zodat dit kan afsterven.
Ik ben gevraagd om een “lecture” te geven. Toen ik vroeg waar het over moest gaan, werd me geantwoord dat het over de intensive care kon gaan. Dit leek me geen goed plan. Een gewone afdeling tussen Nederland en hier is al een wereld van verschil. Ik heb het gedaan over steriel en onsteriel. Zoals jullie misschien nog wel weten van één van mijn eerste verhalen kunnen ze daar nog wel wat bijscholing over hebben.
Omdat men een andere “oxygen machine” wil aanschaffen moet ik mee op “werkbezoek”, ze noemen mij de expert. Ik moet mee om te kijken of de machine werkt….
Voordat we vertrekken kijk ik eerst snel op de operatiekamer wat ze nu gebruiken. Een apparaat wat zuurstof hoort te geven maar nu buitenlucht geeft. Dit omdat de zuurstof op is en nieuwe te duur is. Met andere woorden het gebruik is nu nutteloos. Ook hebben ze een apparaat welke narcose geeft. Ether staat er met grote letters op. De beademing moet handmatig worden gedaan.
Wanneer we na een uur rijden in Rombo aankomen, blijken we niet naar een ziekenhuis te gaan maar naar een particulier iemand. Hij heeft 3 machines uit Duitsland. Twee zijn van het zelfde merk als die ik ken, wel een ouder type natuurlijk. Nadat ik ze “opgetuigd” heb en begin over perslucht- en zuurstofaansluitingen, vertelt de man dat dát de voorwaarde is om de machines mee te krijgen. Ons ziekenhuis moet eerst zorgen dat de machines kunnen functioneren. Hij wil niet dat de machines ergens opgeslagen en niet gebruikt worden. Onverrichter zaken gaan we weer terug. Wij blanken geven de man gelijk, de rest baalt zichtbaar. Later wordt mij verteld dat ze de machine willen hebben om een intensive care te beginnen…….
Na tien weken ontdek ik nog steeds nieuwe dingen:
Bij de kerk waarvan ik iedere ochtend om zes uur de klokken hoor, blijkt een schooltje voor weeskinderen te zijn.
Tegenover mama Stella woont een naaister. Door haar een knoop aan laten naaien terwijl ik de broek aanhad. Zag er wel wat vreemd uit moet ik toegeven.
Mama Stella heeft niet alleen bananen, koffie en avocado’s in de tuin maar ook ndu. Een klimplant die een hoekig soort aardappel geeft.
Toen ik een zak bananen op het hoofd droeg was dit erg lachwekkend. Later begreep ik waarom. Ik was tweemaal de fout ingegaan, mannen en blanken horen niets op het hoofd te dragen.
Toen ik hier kwam was het lekker warm weer, ’s avonds en ’s nachts behoorlijke plensbuien. Daarna een periode met ook overdag veel regen. Gelukkig na de regenperiode weer veel zonneschijn. Maar nu motregent het regelmatig en voelt het koud aan. Niet langer blote benen maar een lange broek met sokken. Voor het eerst sinds de beklimming van de Kilimanjaro heb ik mijn fleece weer aan. Het lijkt alsof het in Nederland beter weer is. Ik denk dat het tijd wordt om mijn koffer te gaan pakken. Als alles volgens planning loopt vertrek ik donderdag 29 mei en ben de volgende dag terug in Nederland.
Tutaonana, Johan
-
23 Mei 2008 - 07:52
Trudie D:
Hallo Johan,
Ik geloof dat ik t.g.v. eigen vakantie (Turkije) op achter loop. Dit was weer een mooi verhaal. We mogen straks wel een paar dienstjes plannen om bij te praten. Ik ben benieuwd hoe het je kijk op het leven heeft veranderd. Ik bedoel maar hierbij kunnen we onze "problemen" in de westerse wereld een stuk relativeren. Ik verheug me er op om je straks weer te zien en te spreken.
Groeten Trudie -
23 Mei 2008 - 09:26
Zuster Claudia:
Hé Johannes,
Jeetje man, is het alweer voorbij. Wel leuk om zo op de hoogte te blijven. Als je wilt en kunt, mag je 6 juni ook mee naar Wehe Den Hoorn...;-) Terug in het Nederlandse met alles wat daarbij hoort. Geniet nog maar even nu, en daarna van de geweldige ervaring die je rijker bent.
Liefs,
Claudia -
23 Mei 2008 - 09:47
Karin:
Ha Johan, man, alweer de laatste week in Marangu voor jou! Geniet er maar extra van, je zult het straks missen als je weer hier bent!
En natuurlijk verwachten we je de eerste donderdag in juni weer op 't koor... met je map boven op je hoofd!! (ook al doen blanken en mannen dit niet, nu je hebt geoefend willen we dat natuurlijk wel zien).
groet, Karin
-
23 Mei 2008 - 10:56
Stenny:
Hoi Wieb, onze expert, weer een leuk berichtje, maar man wat heb jij een lange haren op die foto dat je ligt te "bevallen".
Wel leuk dat men je overal in betrekt en bij betrekt. Misschien toch een idee om weer terug te gaan en nog eens je schouders onder dit project te zetten?
Vind je het een leuk idee dat je weer naar huis ga of heb je er de pé in?
Hier is het inderdaad vrij redelijk tot mooi weer, 15 t/m 20 graden. Je kan lekker bijkomen als je thuis kom.
Geniet nog van al je zaken die om je heen gebeuren en we nemen wel contact met je op als je weer thuis bent. lieve groetjes van ons allemaal. doei doei -
23 Mei 2008 - 18:04
Bert:
Johan, het zit er bijna op.... Jammer !!!! Bedankt voor je mooie verhalen,ze waren voor mij herkenbaar en dierbaar Ik zal ze missen.Je verblijf daar gaf mij het gevoel daar ook nog te zijn.Je verhalen lieten een mooi contrast zien in hun gevecht om te overleven en de Afrikaanse humor.We kunnen daarvan leren,[ en zij natuurlijk ook van ons.]Er valt nog veel te doen en te bereiken .Ik hoop dat je het [werk]stokje door kan geven. Het is de moeite waard .Het krijgen van deze levenslessen zijn onbetaalbaar.
Tot ziens. -
23 Mei 2008 - 18:12
Mattie :
hoi Johan
Voor je weg ging had ik tegen je gezegd beslist geen schrijver te zijn,waarop jij zei dat het alleen al leuk was om een berichtje tekrijgen nou bij deze dus ,maar gelukkig krijg van anderen wat meer.geniet nog volop want het aftellen is echt begonnen
groet Mattie -
23 Mei 2008 - 21:22
Wiepie:
hey johan
herkende je bijna niet op de foto.misschien moet je nog even naar die kapper waar over je het had in je vorige mail. of ben je van plan om thuis te komen met een staart.(grapje). geniet nu nog maar even van de momentjes voor jezelf.
tot ziens eind mei.
groetjes wiepie en de rest. -
24 Mei 2008 - 08:49
Pauline Dekker:
Ha die Johan,
Nou, je hebt wel veel meegemaakt op je reis! Veel zware, mooie, ontroerende en vooral gevarieerde momenten! Zo te horen heb je een hele mooie ervaring opgedaan! Nou, ik wens je nog veel plezier toe de laatste week en een hele goede terug reis gewenst!
Groetjes Pauline -
24 Mei 2008 - 09:38
Jacqueline:
Hoi Johan,
Toch iedere keer leuk om alles te lezen. Wat gaat de tijd toch snel, dat je nu al weer (bijna) naar huis gaat. Geniet er nog even van daar, voor je het weet zit je weer in de gang van de westerse wereld!!!
Groetjes Jacqueline -
24 Mei 2008 - 16:53
Nico :
Hey johan wad een lang haar zeg.Ik herkende je niet eens op het erste oog.
Als je thuis komd wil ik jou wel een zien met lang haar.
mzzl (lekker weer hier en heb vanogten 20 kilometer met wiepie ge lopen.)
Tot horens. Nico -
25 Mei 2008 - 11:22
Astrid:
Hallo spetter,
Ja weer een leuk verhaal om te lezen.
Het aftellen is begonnen he dan kunnen we straks hier ale verhalen en foto's live meekrijgen.
Kom je met een kleine thuis?????
Verder vind ik kort haar beter staan ,je was laatst naar de kapper daar een wonder kapper hij plakt er wat bij hahaha.
Ik wens je nog veel genot de laatste week en we spreken elkaar weer als je weer thuis bent.
We hebben je gemist.
Dikke kus van ons allebei. -
25 Mei 2008 - 13:34
Teo En Jacoba :
Hey Johan
Geweldig die avonturen die je mee maakt.
Ik hoop wel dat je een goede gids mee had tijdens het kanovaren, want je weet hoe gevaarlijk een nijlpaard kan zijn.
Het ontbrekende dier, de jachtluipaard, van de “big five” heb je al eens eerder gezien, maar toch jammer dat je die nu mist.
Ook het bezoek aan de krater lijkt mij een geweldige ervaring.
Zoals ik het verhaal lees, heb je daar een geweldig flora en fauna. Ga er vanuit dat je honderden foto’s en filmpjes hebt gemaakt.
Ook de wandeltocht naar de watervallen zal een mooie ervaring zijn. Qua wandeling misschien vermoeiend, maar verder heel relaxt ?? geen stress.
Je moet me nog wel eens vertellen waarom die mensen bij de waterval in de rivier gegooid worden. Dit zijn overledenen ?? want ik kan me niet voorstellen dat dit vrijwillig gebeurt ?? (En hoe zit het stroomafwaarts met het drinkwater ??) lekker verhaal hoor !!!! Horen we later wel.
Jij bent in ieder geval niet in de rivier gegooid.
Het is ook heel mooi te horen hoe vriendelijk de mensen daar ter plaatse zijn en uit je verhaal kun je de sfeer proeven.
In een vorige mail schreef ik dat het goed te horen was dat je een arts in opleiding bent, maar dat verwijderen van abcessen heeft ook wel iets van slager.
Gelukkig heb ik geen verstand van dat soort zaken.
Verder wensen Jacoba en ik je een goede terugreis toe en tot ziens in Nederland.
Groeten Teo & Jacoba
-
25 Mei 2008 - 19:27
Nel En Peter Van Oer:
Hai Johan. De tijd gaat snel hè. We hebben je gemist bij het optreden van Broadway gisteren. Je had het zeker leuk gevonden. Veel publiek ongeveer 500 mensen. Het was een succes. Maar binnenkort ben je er weer bij. Wat zal dat vreeemd zijn na het leven zoals je dat steeds beschreven hebt. Een zeer groot verschil met hier. Zo'n ervaring zal je niet snel vergeten en zal zeker z'n invloed hebben op je leven hier.
We wensen je een goede reis terug naar Nederland en tot spoedig ziens.
Nel en Peter -
26 Mei 2008 - 11:12
Sylvia:
Hoi Juan, heerlijk al je verhalen.. Zal ze missen als je straks thuis bent !Geniet nog van je laatste week. Ik vertrek 30 mei naar Zweden en Noorwegen, zie je dus pas na mijn vakantie. Hopelijk heb ik straks ook wat spannende verhalen te vertellen over scandinavie. Goeie reis terug, Sylvia -
27 Mei 2008 - 07:23
Els:
Hoi Johan,
Bedankt dat je ons hebt laten meegenieten van al je belevenissen van de afgelopen maanden. Het bracht Afrika een stukje dichterbij. Voor straks een hele voorspoedige thuisreis en we verwachten je snel weer bij Broadway te mogen begroeten!
Groeten van Hans en Els -
27 Mei 2008 - 10:38
Mattie:
hallo Johan,
Hartelijk Gefeliciteerd met je verjaardag en nog veel goeie jaren toegewenst,en een goede terug reis .
Groeten Mattie en Gerrie. -
28 Mei 2008 - 06:05
Irene:
Hee Johan even via deze weg van harte met je verjaardag, zie het hier op de kalender, aangezien we niet kunnen zingen door de telefoon, dan maar zo!!!! Ik begreep net van Bert dat je mogelijk vandaag op het vliegtuig zou stappen. Voelt vaak dubbel; je wilt blijven , maar naar huis is ook vast weer lekker
Nu tot volgende week?! Groeten Irene -
28 Mei 2008 - 07:23
Chris Wijbenga:
Hoi beste Johan,
Weer erg intersant om te lezen.
En leuk dat je toch elke keer weer nieuwe dingetjes ontdenkt.
En wel grappig, dat wist ik ook niet.
Dat Mannen/blanken niets op het hoofd mogen dragen.
En Johan:
** Hartelijk Gefeliciteerd met je verjaardag **
En morgen een fijne en veilige terugreis toegewenst.
Groetjes... Chris -
28 Mei 2008 - 11:15
Astrid:
Hallo spetter,
Een hele fijne verjaardag en een goede terug vlucht.
Tot weer in Hoorn want we komen gauw je verhalen horen.
Dikke kus -
28 Mei 2008 - 13:41
Jolanda T:
Hi Johan!!!
Gefeliciteerd met je verjaardag....!!! Op je laatste dag in Afrika je verjaardag vieren. Lijkt me wel bijzonder.
Bedankt dat je me/ons hebt laten delen in jouw reisavonturen en je werkevaringen.
Ik vond het zelfs telkens een klein avontuurtje om je reisverslagen te mogen lezen.
Fijne en veilige terug vlucht toegewenst.
Groetjes Jolanda.
-
28 Mei 2008 - 15:45
Mery:
Hai Johan,
gefeliciteerd met je verjaardag en goede terugreis.
We zien je gauw he.
Dikke kus. -
28 Mei 2008 - 19:00
Adelheid:
johan, van harte gefeliciteerd met je verjaardag!!!
groeten van sjoerd adelheid, addy en minke -
28 Mei 2008 - 20:18
Sjoke:
He Johan, van harte gefeliciteerd met je verjaardag! -
28 Mei 2008 - 20:21
Sjoke:
Ja ik had net al een verhaaltje maar vanwege onderhoud werd dat niet verzonden, dus ik dacht: eerst maar even een kleintje. Heb je nog wat speciaals gedaan met je verjaardag of zijn het niet zulke feestvierders? We hopen dat je een fijne dag hebt gehad. Nog een paar dagen en dan zit je weer in ons kikkerlandje! Een hele goeie terugreis gewenst en wees voorzichtig! Succes ermee en tot gauw, doei xx van Sjoke en de mannen. -
29 Mei 2008 - 22:16
Claudia:
Joh, was je jarig!! Nog gefeliciteerd! Als het goed is, ben je nu onderweg naar huis... Tot snel, X -
31 Mei 2008 - 07:28
Maria:
Ha Johan! Goede terugreis gehad en weer lekker in je eigen bedje geslapen? Vast wel want na veel mooie ervaringen en ontberingen is Hoorn vast zo gek nog niet. Geniet na van alles wat je beleefd hebt de afgelopen maanden. Wij hebben genoten van deze site. Hopen je donderdagavond bij Broadway weer in levende lijve te zien! Groetjes, Maria.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
