Arusha
Door: Johan
Blijf op de hoogte en volg Johan
02 Mei 2008 | Tanzania, Marangu
Arusha
Voordat ik verslag doe van het bezoek aan Arusha ga ik eerst terugkomen op het vorige verhaal over ethiek. Voor ons blanken (nog maar met z’n tweeën) is het net alsof er niets is gebeurd. Het leven gaat hier gewoon door. We worden gelukkig behandeld als voorheen. Doordat ik geen swahili spreek weet ik niet of ze onderling nog over het gebeuren spreken.
Nu een verslag van het bezoek aan Arusha. Arusha is een wat grotere stad, 2 uur rijden met de auto vanaf Marangu.
Zondagochtend om tien uur vertrekken we met z’n vijven richting Arusha. Onderweg eerst tanken en, niet onbelangrijk, in Moshi geld pinnen. De pinautomaat geeft mij veertig spiksplinternieuwe briefjes. De nummers zijn opéénvolgend, het is net alsof ik ze zelf heb gedrukt.
Nadat we de anderen bij het hotel in Arusha hebben afgezet, gaan Alpha en ik naar een ziekenhuis. Alpha wil zich laten testen op malaria omdat hij zich niet lekker voelt. Ik vind het interessant om eens in een ander ziekenhuis te kijken en ga dus met hem mee. In het ziekenhuis is het eerst je verhaal doen bij de dokter, dan betalen bij de kassier, bloedprikken bij het laboratorium, wachten op de uitslag, terug naar de dokter voor de uitslag, bij de apotheek de prijs van de medicijnen vragen, voor de tweede keer naar de kassier om de medicijnen te betalen en weer terug naar de apotheek voor je medicijnen. Tot slot tot de ontdekking komen dat de kassier een lager bedrag op de bon heeft gezet dan dat je betaalt hebt. Met andere woorden: corruptie! We weten binnen een uur dat het geen malaria is maar een amoebe.(Twee dagen later bij een test in een ander ziekenhuis tóch malaria).
Terug bij het hotel willen de anderen rusten. Ik ga in mijn eentje de buurt maar eens verkennen. Wat is de wereld toch klein. Ik kom hier één van de evangelisten van onze ziekenhuiskerk tegen. Nadat ik alle straatjes in de buurt van het hotel heb doorkruist besluit ik om ook maar even te gaan “rusten”.
Om zeven uur lopen we naar een restaurant een aantal straten verderop. Dit restaurant is overdag een winkel die autospullen verkoopt zoals banden e.d. ’s Avonds wordt het omgetoverd tot een restaurant. Op de stoep staan barbecues en een grote tafel met salades (van mild tot pittig), “Zanzibar”-pizza, patat, rijstcake, samosa, naan etc. Er wordt geen alcohol geschonken maar wel een groot glas vol met passiefruitsap, ook heerlijk!
Wanneer we uitgegeten zijn gaan we met een aantal naar “Masaï-camp” om wat te drinken en dansen. Aangezien het zondag is zijn er maar weinig mensen en wordt er ook niet gedanst.
De volgende dag hebben we een afspraak bij de kapper. Het duurt een tijd voordat de poort bij de kapper opengedaan wordt. Er wordt mij verteld dat de kapper nogal een feestbeest is. Ik hoop dat hij uitgeslapen is voordat hij zijn schaar in mijn haren zet. Wanneer de poort eindelijk open gaat, worden we begroet door zo’n tien kleine langharige hondjes. Later hoor ik dat deze hondjes, die nu zwart of wit zijn, soms ook roze of groene haren hebben. De kapper heeft dan de haarkleuring op hun uitgeprobeerd. Ik was voorbereid op een excentriekeling en ….. inderdaad dat is hij. Hij heeft zwart haar met twee paarse strengen er in. Zijn haren worden achterover gehouden door een diadeem. Zoals mij verteld was heeft hij overal tatoeages. Op zijn armen, benen en in zijn hals een tatoeage van een spin. In zijn gezicht een aantal piercings. Maar dat is niet het enige opvallende in het gezicht. Boven zijn rechteroog heeft hij twee grote littekens. Ook zijn oog staat niet zoals je zou verwachten. Is dit een (mislukte) Afrikaanse ooglidcorrectie aan één kant geweest?? ( …..Later hoor ik dat zijn oog door een tumor uit de oogkas kwam puilen). Aan zijn pink een nagel van wel twee centimeter.
Mijn haar is nog nooit zo lang geweest als nu. Maar als ik deze man zie dan vind ik opeens dat het nog wel een aantal weken kan. Ik besluit dan ook om de anderen voor te laten gaan. Binnen tien minuten is hij met de eerste klaar. Na nog eens tien minuten is ook nummer twee klaar. Beiden zien er netjes geknipt uit dus ik laat me ook maar knippen. Ook met mij is hij na tien minuten klaar. Het resultaat?? Over een aantal weken kunnen jullie zelf oordelen maar ik ben wel tevreden. De rekening: 12.000 shilling (= €6,--).
Hij is één van de weinigen die behalve “kroeskoppies” ook “westers” haar kan knippen. Tot zijn vaste klantenkring behoren dan ook bobo’s zoals ambassadeurs en hun echtgenotes.
Buiten hoor ik nog wat roddels over hem. Eens had hij een blind date met een man. De volgende ochtend zag hij de servetjes op de grond liggen die deze man gebruikt had om zijn billen groter te doen lijken. De kapper had gezegd “leave and take your ash with you”.
Hierna gaan we naar de "Masaï market". Er worden alleen souvenirs verkocht. Regelmatig word ik hier “rafiki”genoemd, wat vriend betekent. Natuurlijk heb ik met mijn “vals” geld een aantal tot rafiki gemaakt.
Wanneer je in de stad komt, ga je ook voor een aantal weken boodschappen inslaan van datgene wat je in je eigen plaats niet kan krijgen. In Marangu verkopen ze de meest noodzakelijke dingen maar bijvoorbeeld geen bruinbrood, broccoli, bloemkool, wijn, gehakt, pasta en kaas.
Met een vol afgeladen auto arriveren we een uur voor zonsondergang weer in Marangu.
Wanneer we de volgende ochtend vroeg in ons “eigen” huis aan het ontbijt zitten hebben we het gevoel dat dit een eeuwigheid geleden is. De werkelijkheid is dat we hier eergisteren nog aan het ontbijt zaten.
Rafiki’s baadaye, Johan
Voordat ik verslag doe van het bezoek aan Arusha ga ik eerst terugkomen op het vorige verhaal over ethiek. Voor ons blanken (nog maar met z’n tweeën) is het net alsof er niets is gebeurd. Het leven gaat hier gewoon door. We worden gelukkig behandeld als voorheen. Doordat ik geen swahili spreek weet ik niet of ze onderling nog over het gebeuren spreken.
Nu een verslag van het bezoek aan Arusha. Arusha is een wat grotere stad, 2 uur rijden met de auto vanaf Marangu.
Zondagochtend om tien uur vertrekken we met z’n vijven richting Arusha. Onderweg eerst tanken en, niet onbelangrijk, in Moshi geld pinnen. De pinautomaat geeft mij veertig spiksplinternieuwe briefjes. De nummers zijn opéénvolgend, het is net alsof ik ze zelf heb gedrukt.
Nadat we de anderen bij het hotel in Arusha hebben afgezet, gaan Alpha en ik naar een ziekenhuis. Alpha wil zich laten testen op malaria omdat hij zich niet lekker voelt. Ik vind het interessant om eens in een ander ziekenhuis te kijken en ga dus met hem mee. In het ziekenhuis is het eerst je verhaal doen bij de dokter, dan betalen bij de kassier, bloedprikken bij het laboratorium, wachten op de uitslag, terug naar de dokter voor de uitslag, bij de apotheek de prijs van de medicijnen vragen, voor de tweede keer naar de kassier om de medicijnen te betalen en weer terug naar de apotheek voor je medicijnen. Tot slot tot de ontdekking komen dat de kassier een lager bedrag op de bon heeft gezet dan dat je betaalt hebt. Met andere woorden: corruptie! We weten binnen een uur dat het geen malaria is maar een amoebe.(Twee dagen later bij een test in een ander ziekenhuis tóch malaria).
Terug bij het hotel willen de anderen rusten. Ik ga in mijn eentje de buurt maar eens verkennen. Wat is de wereld toch klein. Ik kom hier één van de evangelisten van onze ziekenhuiskerk tegen. Nadat ik alle straatjes in de buurt van het hotel heb doorkruist besluit ik om ook maar even te gaan “rusten”.
Om zeven uur lopen we naar een restaurant een aantal straten verderop. Dit restaurant is overdag een winkel die autospullen verkoopt zoals banden e.d. ’s Avonds wordt het omgetoverd tot een restaurant. Op de stoep staan barbecues en een grote tafel met salades (van mild tot pittig), “Zanzibar”-pizza, patat, rijstcake, samosa, naan etc. Er wordt geen alcohol geschonken maar wel een groot glas vol met passiefruitsap, ook heerlijk!
Wanneer we uitgegeten zijn gaan we met een aantal naar “Masaï-camp” om wat te drinken en dansen. Aangezien het zondag is zijn er maar weinig mensen en wordt er ook niet gedanst.
De volgende dag hebben we een afspraak bij de kapper. Het duurt een tijd voordat de poort bij de kapper opengedaan wordt. Er wordt mij verteld dat de kapper nogal een feestbeest is. Ik hoop dat hij uitgeslapen is voordat hij zijn schaar in mijn haren zet. Wanneer de poort eindelijk open gaat, worden we begroet door zo’n tien kleine langharige hondjes. Later hoor ik dat deze hondjes, die nu zwart of wit zijn, soms ook roze of groene haren hebben. De kapper heeft dan de haarkleuring op hun uitgeprobeerd. Ik was voorbereid op een excentriekeling en ….. inderdaad dat is hij. Hij heeft zwart haar met twee paarse strengen er in. Zijn haren worden achterover gehouden door een diadeem. Zoals mij verteld was heeft hij overal tatoeages. Op zijn armen, benen en in zijn hals een tatoeage van een spin. In zijn gezicht een aantal piercings. Maar dat is niet het enige opvallende in het gezicht. Boven zijn rechteroog heeft hij twee grote littekens. Ook zijn oog staat niet zoals je zou verwachten. Is dit een (mislukte) Afrikaanse ooglidcorrectie aan één kant geweest?? ( …..Later hoor ik dat zijn oog door een tumor uit de oogkas kwam puilen). Aan zijn pink een nagel van wel twee centimeter.
Mijn haar is nog nooit zo lang geweest als nu. Maar als ik deze man zie dan vind ik opeens dat het nog wel een aantal weken kan. Ik besluit dan ook om de anderen voor te laten gaan. Binnen tien minuten is hij met de eerste klaar. Na nog eens tien minuten is ook nummer twee klaar. Beiden zien er netjes geknipt uit dus ik laat me ook maar knippen. Ook met mij is hij na tien minuten klaar. Het resultaat?? Over een aantal weken kunnen jullie zelf oordelen maar ik ben wel tevreden. De rekening: 12.000 shilling (= €6,--).
Hij is één van de weinigen die behalve “kroeskoppies” ook “westers” haar kan knippen. Tot zijn vaste klantenkring behoren dan ook bobo’s zoals ambassadeurs en hun echtgenotes.
Buiten hoor ik nog wat roddels over hem. Eens had hij een blind date met een man. De volgende ochtend zag hij de servetjes op de grond liggen die deze man gebruikt had om zijn billen groter te doen lijken. De kapper had gezegd “leave and take your ash with you”.
Hierna gaan we naar de "Masaï market". Er worden alleen souvenirs verkocht. Regelmatig word ik hier “rafiki”genoemd, wat vriend betekent. Natuurlijk heb ik met mijn “vals” geld een aantal tot rafiki gemaakt.
Wanneer je in de stad komt, ga je ook voor een aantal weken boodschappen inslaan van datgene wat je in je eigen plaats niet kan krijgen. In Marangu verkopen ze de meest noodzakelijke dingen maar bijvoorbeeld geen bruinbrood, broccoli, bloemkool, wijn, gehakt, pasta en kaas.
Met een vol afgeladen auto arriveren we een uur voor zonsondergang weer in Marangu.
Wanneer we de volgende ochtend vroeg in ons “eigen” huis aan het ontbijt zitten hebben we het gevoel dat dit een eeuwigheid geleden is. De werkelijkheid is dat we hier eergisteren nog aan het ontbijt zaten.
Rafiki’s baadaye, Johan
-
02 Mei 2008 - 15:26
Kim:
Wat zit je haar goed! Ik ben net in Rio naar de kapper geweest, een vrouwtje dat werkelijk geen woord engels sprak!, en ben ook weer goed kort en lekker blond. Inderdaad best spannend. Voor jou nog een maandje volgens mij? Veel plezier in ieder geval, werk ze en zet ook de laatste mooie ervaringen nog op je site voor je gaat!
Saludos, Kim -
02 Mei 2008 - 22:03
Teo & Jacoba:
eindelijk ook eens een bericht van ons.
We lezen jouw verhalen zo nu en dan, ergens gaat er iets fout met de automatische verzending van jouw verhalen.
We hebben ons weer opnieuw aangemeld.
Stuntelaars met een computer moet je maar denken.
uit je verhalen maken wij op dat je verblijf met pieken en dalen gaat.
Maar je moet maar zo denken, ook al kun je 1 patient helpen, dan zijn er in ieder geval 2 personen gelukkig. De patient en jij. (Maar er zullen uiteraard meer mensen goed uit het ziekenhuis komen)
Verder is dit natuurlijk een levenservaring die niemand je ooit kan afpakken en waar je in de toekomst nog veel aan zult terug denken en gebruiken.
Zoals ik deze laatste mail lees heerst er momenteel een bepaalde spanning. Het zou heel jammer zijn dat het ziekenhuis op termijn zou sluiten, de mensen ter plaatse zullen de dupe worden.
Maar afwachten hoe het gaat.
Voor jou is het belangrijk dat je nog een goede en gezellige tijd daar kunt hebben. Ps Hoe zit het met de foto na de kapper ????
tot horens Teo & Jacoba
-
05 Mei 2008 - 11:32
Els:
Hoi Johan,
Je verslag was weer boeiend om te lezen. Ik zag nu pas het filmpje met de Masai die springen/dansen, heel apart! Ik ben wel benieuwd naar hoe het ziekenhuis nu draait, nu een aantal mensen zijn vertrokken. En of er weer nieuwe vrijwilligers komen. Nog een maand en dan ga jij ook weer naar huis.
Hier is het nu meivakantie en er zijn denk ik veel mensen op zonvakantie. Laat het nu uitgerekend deze week heerlijk (strand)weer zijn hier! De voorspellingen zijn tot en met het weekend zonnig. Johan, werk ze en geniet van alle bijzondere momenten die je meemaakt.
-
06 Mei 2008 - 17:22
Marjolan:
Leuk om weer wat van je te lezen! Net terug van een zonvakantie aan de kust.
Heb je nog kans gezien om te kijken hoe de Masai wonen en leven? Je haar bekijk ik wel weer als je weer thuis bent. Nog maar een maandje! Geniet er nog maar even van daar!
Groetjes -
07 Mei 2008 - 17:39
Riet P:
Heb je nog mooie dingen gekocht bij de Masai wat zijn het toch prachtige mensen -
07 Mei 2008 - 19:51
Bert:
Mooi man, een verhaal uit een grotere plaats in Tanzania.Het leven daar is dan van ook van een andere orde.Leuk om te lezen.Je foto hangt aan een paal in de keuken van de SEH.Er is een prijsvraag uitgeloot om te raden hoe uiteindelijk je haar geknipt is. Hieruit blijkt dat we erg creatief zijn in bedenken.
Groet en verwonder je nog even in dit prachtige land -
08 Mei 2008 - 07:43
Astrid:
En nou nooit meer zeggen dat mijn kapper ver weg zit he!!!!
Leuk joh,toch niet stiekum je eigen geld gedrukt? Zo ja je weet het ik ben je vriendinnetje hahha
Leuk je belevenissen weer te lezen.
Geniet nog even want je bent bijna(nou ja bijna) alweer thuis.
dikke kus van mij. -
09 Mei 2008 - 20:24
Saapke:
He Johan,
ik ben heel benieuwd naar je nieuwe kapsel. Zijn al je lange lokken eraf??
Heb je nu vakantie, of werk je nog?
Het is hier op het ogenblik ook prachtig weer. Was vanavond nog 17 graden om half tien. Bijzonder...
Blijft het pinksterweekend ook goed. Dus dat treffen we maar weer.
Zeg geniet nog, je tijd daar is nu heel snel om... -
10 Mei 2008 - 19:22
Karin:
Ha Johan,
Bij BB-coiffeurs op de Ramen ben ik je nog wel eens tegen gekomen, maar dit is een heel ander verhaal. Zo wordt zelfs een bezoek aan de kapper een heel avontuur. En dat filmpje van die Masai: het lijkt wel of ze op een trampoline staan! Mooi hoor.
groet Karin
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
